Elizon -Myslę że tak.Zapraszam pod zdjęcie-Z cyklu-Powrót do przeszłosci-Bye Bye Beautiful"jest tam wymiana poglądów jasna i moim zdaniem prawdziwa.Proszę przeczytaj.Pozdrawiam.

Karez -Nic nie rozumiesz ale wolno Ci.Jak miał bym słuchac Twoich rad naparzał bym te konstruktywnie przemyslane pod każdym względem(perfidne w swej ostatecznosci)zatem pozbawione powietrza,odrobiny "swobodnej ręki"kompozycje w których graficzna strona opowiesci przerasta ich sens i gdzie malarskosc ogranicza się do zwykłej dosadnosci.To tyle względem odpowiedzi co nie umniejsza wartosci Twoich prac ale też nie stanowi powodu do wyzwania.Rób swoje ja swoje.Nie mam zamiaru udzielac Ci rad bo mi nikt za to nie zapłaci!Pozdrawiam.

-Lucy-"Lepiej uważaj, złociutki".Pozdrawiam

M10520N-Prawdeę powiadasz.pasowało by oto fragmęt wypowiedzi o książce autorstwa-Damiana Kopeća z 2004-08-07 Obok książek Gaimana trudno przejść obojętnie. Można je uwielbiać, a można ich po prostu zwyczajnie nie lubić. Obrazy, które tworzą jego słowa nie są łagodnymi impresjonistycznymi wizjami. Gaiman lubi "ostrość" obrazu. Wyraźne kolory. Szokowanie. Dobro i zło w całej okazałości. Przeciwieństwa. Widziane w sposób wypróbowany w bajkach i baśniach. Gaiman jest dla mnie współczesnym bajkopisarzem. I traktuję tutaj to określenie jako komplement. "Nigdziebądź" wpisuje się w tę konwencję. Wędrujemy po Londynie, jakiego nie można zobaczyć zwykłym spojrzeniem przeciętnego obywatela. Jego drugiej stronie, ukrytej w podziemnych korytarzach, kanałach, zagubionych stacjach metra, dachach budynków połyskujących we mgle. Świecie, który łatwiej wyrasta w wyobraźni dziecka niż w umyśle zabieganego, zapracowanego dorosłego. Życie głównego bohatera Richarda Mayhew, jednej ze zwykłych istot, przemierzających ulice Londynu, nagle zbacza ze ścieżek normalności i zwyczajności. Spotyka tajemniczą, ranną dziewczynę o nietypowym imieniu Door. A potem jest już tylko dziwniej. Sadystyczni i pełni demonicznego uroku panowie Croup i Vandemar. Szczury, markiz de Carabas, Łowczyni. Wagon ze stetryczałym, widmowym Hrabiowskim Dworem, czyli gromadką oryginałów i dziwaków wyłaniających się z mroków przeszłości. Barwne, krwiste i pobudzające wyobraźnię postacie. Gaiman mistrzowsko łączy umiejętność niesamowitej kreacji iinego świata ze sprawnym, rzetelnym pisarskim kunsztem. Książka ma walory literackie. Pełną garścią czerpie z tradycji anglosaskich i nie tylko. Ale nawet jeżeli nie uświadamiamy sobie tej bardziej wyrafinowanej literackiej gry Gaimana, to i tak możemy mieć przy tej lekturze dużą przyjemność. Wielowarstwowość powieści zapewni radość czytania zróżnicowanym grupom czytelników. Gaimana bawi to, co robi. Tak przynajmniej to odczuwam. Czerpie rozkoszną radość z pisania. Z gry słów, z pomysłów, z zabawy z czytelnikiem, z igraszek wyobraźni. Całość jest pełna poczucia humoru i ironii. Niezwykła gra. Oryginalność. Warto przeczytać nie zrażając się wyrafinowanymi panami Vandemarem i Croupem. I tylko dla formalności przypomnę jeszcze prorocze słowa pewnej kobiety wypowiedziane trzeszczącym starczym głosem już na początku książki "Lepiej uważaj, złociutki".Pozdrawiam.

Aleks -To nie bajka to samo zycie.Zreszta za Forrestem Gumpem-Ludzie twierdzą, że Ziemia jest okrągła. Ale jak nie chcesz, wcale nie musisz im wierzyć.Pozdrawiam.

Zapraszam!!!Dzieki za komentarze.Pozdrawiam.

Mariusz Bartkowiak -Pewno kojarzy ci sie z hiszpanskim malarzem F.Goya.Jego grafiki mialy cos z tego klimatu.Ja sie nie inspirowalem niczym i nikim.Sam jestem malarzem.Pozdrawiam i dzieki.

Marcin Świszczewski -Dzieki a widzisz jest i taki jeden co nazywa mnie gniotorobem.Mam go w nosie bo sam ma takie nedzne portfolio ze zal czas tracic.Pozdrawiam.

Lucy-Czekam na przesylke pracy!Dzieki i pozdrawiam.

hawej Tez mam takie wrazenie.Nie sugeruje sie zadnym mistrzem.Buduje po swojemu te kompozycje.Co do Moliera zgadzam sie.Pozdrawiam.

kasiamat-Dzieki i pozdrawiam.Popatrze do Twojego portfolio w wolnej chwili.

-Lucy- Nie,zdecydowanie nie bedziesz sie bala.Koniec z mroczna strona natury!Maz i zona to bedzie raczej praca o milosci w stylu Shakespeare!!Poskromienie zlosnicy.Poskromimy Katarzyne ale tylko dla zabawy.Tak naprawde jest kochana zona i wcale nie zlosnica.Bedzie raczej wesolo.Zapewniam.Mam czas do sobotniego póznego wieczora.A czeka mnie jeszcze praca nad obrazem który "mecze" na sztaludze-Moze i on sie tez tam znajdzie .Zobaczymy.Pozdrawiam.

Dziekuje wszystkim za komentarze.Pozdrawiam.Pozagladam do kazdego jak znajde chwilke.Narazie zona goni mnie do odkurzacza!!Proza zycia.Za tydzien czesc dalsza opowiesci-Maz i zona?Mozliwe ze to wezme na tapete.Kochajcie swoje zony!