Opis zdjęcia
Wpierw fotografowałem je dla samej ich melancholijnej urody, jak piękne przedmioty przywodzące na myśl wyblakłe freski Pompejów. W miarę jednak jak zwiększała się liczba zdjęć, coraz wyraźniej dało się na nich zauważyć osobność każdej pary wypłowiałych oczu i każdego pękniętego uśmiechu. Paradoksalnie, w masie ich indywidualność zdaje się być wyrazistsza niż na pojedynczej fotografii. Wybielane słońcem i kruszone mrozami medaliony zaświadczają o istnieniu tych ludzi tak, jak szybko obsychające rankiem chodniki zaświadczają o nocnym deszczu, któregośmy nawet przez sen nie doświadczyli. Tym wyraźniej brzmi zdanie wyczytane gdzieś u prof. Zygmunta Kubiaka, że \"człowiek nie ma żadnego prawa, żeby nie zostać zmiażdżonym\". Dla Czasu egipskie piramidy i deszcz są pewnie tym samym, nie jest to jednak myśl na naszą, ludzką miarę.
no proszę - mamy taką samą serię! :-)
SZACUNECZEK za txt - bdb seria - pozdro
piękna seria.
konsekwentnie...
piekna Pani, faktycznie.
ukłony
tak, seria dobra, Pani piękna...była
■ (obrobka zaleglosci)
absolutnie popieram zamysł tej serii, piękna pasja, godna podziwu.