Za-bardzo-nie-ostrożna Rozwiesiłam nad Tobą płaszcz prosiłeś o to, czy nie -to bez znaczenia ale nie zmokłeś, o to chodziło. Stworzyłam Ci ten kokon, którego nie jest w stanie zniszczyć żadne zło. Tak trwaliśmy w ten dżdży wieczór, idąc przed siebie, slalomem pomiędzy kałużami. Potknęłam się tak wielki był to błąd płaszcz upadł na ziemię kokon jak bańka mydlana zniknął. A przecież szłam tak ostrożnie, przecież uważałam na każdy kamyczek na drodze -cokolwiek. Spojrzałeś na mnie inaczej, zmoczyłeś sznurówki... Usłyszałam-jak mogłaś? Pomyślałam-jak mogłeś? Chciałeś mi to zrobić?Jak mogłeś! Jak mogłeś nie zasznurować butów?! Poczułam mocny cios w sam środek mojego sumienia -przecież mogłam Ci o tym przypomnieć... Wracamy z powrotem prosto przez deszczowe pole Ty -zwrócony twarzą w księżyc blado się uśmiechasz Ja-obserwuje każdy krok, patrzę pod nogi Za Tobą ciągnął się sznurówki Za mną -uczucie, że znów o czymś zapomniałam.

— 28.01.2009, 01:03:31

W kojącym obliczu wzmoże się noc... Łagodnie w ramionach uśniesz grzecznie. Nie dla mych ramion zrobisz to wszakże Jednak by później móc żyć wiecznie

— 19.12.2008, 23:13:01

Nikt nie zapala światła po to, aby je ukrywać za zamkniętymi drzwiami: celem światła jest roztaczanie blasku, otwieranie oczu, ukazywanie cudów, które dzieją się dokoła. Nikt nie poświęca w ofierze najcenniejszej rzeczy, jaką posiada: miłości. Nikt nie powierza swoich marzeń tym, którzy mogą je zniszczyć. — Paulo Coelho Czarownica z Portobello

— 18.05.2008, 21:32:06

Nowiutki Canon PowerShot A470

— 31.03.2008, 00:27:37

Premier DC2300

— 20.03.2008, 15:30:44