Postanowiłem nic nie pisać o tym wielkim dziele....

+

:-)

Jak gnie żelazo w ogniu dłoń kowala, Wcielając w piękne dzieło myśl mu drogą, Jak się bez ognia złotnicy nie mogą Obejść, co złoto im wydoskonala, Jak się jedyny feniks wprzódy spala, By się odrodzić: tak i ja, pożogą Strawion, jaśniejszym tuszę wskrzesnąć błogo Tam, gdzie bez czasu śmierć róść nam pozwala. O, jakież szczęście to, że płomień taki Mam jeszcze w sobie i z nim odnowienie, Gdym stanął prawie przed śmierci mej dobą. Jeśli z natury wznosi się w nieb szlaki, W swój żywioł, i ja w płomień się zamienię - Gdy spłonę, miałże by nie wziąć mnie z sobą? Michelangelo Buonarroti

może to nie jest akt odwagi, ale akt ciekawy :)))

sutek fajnie wyszedł

super !

bdb:)

Klimat i owszem, Babeczko, dobre chęci też się liczą, ale - nie pogniewaj się, proszę! - zbyt ładnie swego ciałka to Ty nie pokazujesz, sorrki... Czemu nie wieszasz te nowsze? Pozdrawiam!

ładne.

no wspaniale PZDR

bardzo udane. zapoznałam się z portfolio ;) i sądzę, że to najlepsze Twoje. naprawdę dobre. pozdrawiam

odrazu widać czyje :D

oj babeczka babeczka takie Twoje :-)

Już po miniaturce można poznać, czyje to... mrocznie, delikatnie ... lubię...

O kurcze:-) Miłego dnia...

kontynuacja poprzedniego. podoba się

Podoba mi się, poza i zasłona tworzą niepowtarzlny klimat. Wiedziałam, że Twoje.

Oh, rozwija się :-)...