no to fajnie że Ci podeszło:)

Jeśli chodzi o Slowdive - prześlicznosc ich jest przesliczną zaiste, lecz w nadmiarze statyczną, a w zasadzie mdławą w większych dawkach seems to me, bardziej wiarygodni bywali na maxisinglach z początku kariery co za friko posluchać mozna łączac się w duchu i po kablu z: http://www.cs.sfu.ca /~torsten/Music /Slowdive/ spacje opuść. Zwłaszcza polecam kawałki "Slowdive" i "Shine". Jednak Slołdajwianie to spadkobiercy i uczniowie przeslawnych MajBladyWalentajnów, ktorych na spokojnie i odstawiajac nerwy polecam przesłuchiwać as follows: płyta "Loveless" i trudna do dostania, ale latwa do zassania "Ecstasy & Wine", Swirle juz zachwalalem, zaś powinnaś Pale Saints wypróbować, konkretnie plyty "Comforts Of Madness" i "In Ribbons" - wszystkie dzieła wyzej wypisane za wyjatkiem Slołdajwnych pięknosci stanowia idiom dreampopu,. czyli syntezy slodkich glosikow i melodyjnych strasznie fraz luboz fragmentów anielskourzekliwych powtykanych pomiędzy noisy gitar sprzężonych. Skolatane nerwy nie przyjęły - powiadasz. zaprawdę powiadam Ci, przyzwyczaić sie można, tym bardziej mając w zakonotowaniu, ze ta stylistyka to koktajl i efekt zapozyczalny wielkiej miłosci ww tfurcuf do lat 60tych, rekapitulacja dźwiecznych melodii popowych ala folkowcy lub Shangri Las z jednej, dźwieczne rickenbackery Byrdsów z drugiej i szorstkosć garażowych brzmień lat tamtych z trzeciej strony. Majac na uwadzę, ze od polowy lat 80tych w muzyce nic poza technem nie wymyslono i ze królują retrospekcje i milosc do tradycji w miejsce buntu dawnego, tym bardziej (będąc erudytą jak sie jest o ile) docenic mozna efekty, które tak nachalnie przeze mua reklamowani tfurcy osiagnęli, nieustannie kalejdoskopem pradawnych brzmień potrzasając. jezeli komus mało - to niech se kurwa zapoda The Jesus And Mary Chain płyte "Psychocandy" i naonczas wszystko zrozumie. Tyle. czas na nastepne zdjecie.

No, dociekliwość godna pochwały :) Ale - spojrzawszy jeszcze raz przez pryzmat - faktycznie mozna przypisać zdjęciu takze aspekt guzikoprzyciskowy w znaczeniu buttonnym, tym bardziej, ze kolorystyką i shapem domniemany "guzik" wrecz wpisuje się w estetykę przycisków w sprzęcie audio w latach 80tych w Japonii, np w klawiszach Casio. Twoja primary interpretacja zatem też jest prawidłowa:). A co do audiobatońskich Swirlów sam tytul zdujęcia ma być zachęceniem do po nich siegnięcia, za pomocą p2p -ów np soulseeka (bo taniej). I tutaj - jezeli juz ktoś wogóle tutaj zabrnął, bo czyta się to głupawo,nie? - polecałbym bardzo ale to bardzo plytę "They Spent Their Wild Youthful Days in the Glittering World of the Salons": typowy, epigoński w sumie, ale prześliczny i w moim przekonaniu jeden z lepszych, przykład stylistyki od biedy nazywanej dreampopem lub shoegazingiem. Więcej szczegółow na życzenie. Ale miast dociekać i się glowić, warto zassać, pozyczyć, kupić względnie ukraść coś z twórczosci My Bloody Valentine, Pale Saints, Slowdive czy nadmienianego podmiotu fotodzieła powyższego.

Swirliesowy

nie. akustyczny

San Cristobal szesnaście sekund

Ignacy - błędna interpretacja