Aniu, ale wog mi jednak odbiera z owej dysputy wszelką przyjemność, przez to uprzejme przyjmowanie moich racji, bo w ten sposób ani jednej kurwy nie idzie tu wstawić, co by dyskusyę ubarwiła... Eeee taaaam...

Kochany Panie, może i nie ma obiektywnie, bo pewnie zawsze gdzieś jakaś Anulka już rozlała olej, ale subiektywnie to ja tego i tak nie ogarnę, bo nikt nie ma takich możliwości przerobowych, więc na jedno wychodzi...

A jeszcze inaczej mówiąc: gdybym tak malował, to by mnie to śmiertelnie nudziło... A tu w grę wchodzi kostropatość rzeczywistości i przypadku...

Może w tem rzecz, że ja po prawdzie przy tem za dużo nie myślę... a przynajmniej nie da się tego procesu przedstawic liniowo :) Na więkzość otaczających mię zjawisk reaguję raczej bebesznie - podrobowo...

Ależ wogu mój umiłowany: na pozór starczy powiedzieć, com nijakiej lojalki, co by mię do jakowejś jedni w słowach i uczynkach zmuszała, nie podpisywał. Ale to by nadmiernie uprościło. A my nie lubim upraszczać, prawda? Prawdą jest, że moderniści, choćby sobie uszy sami poobgryzali z zapału, poza klasyczną kompozycyę i strukturę płaskiego -było nie było- obrazu wyjść jednak nie mogli, bo pewnie poza nią i nic nie ma. Dalej, to już jeno ściana, czyli performensy i dłubanie w nosie. (Zwaz waść na futurystów nieszczęsnych, co tak chcieli Czegoś Całkiem Innego, że az nic nie zrobili, pewnikiem dlatego, ze się nie dało.) Ergo -moderniści robili to samo co wszyscy przedtem, jeno pisali do tego ideologie i manifesty, co by pasowały do aktualnie obowiązującej mody (bardziej politycznej niż filozoficznej czy estetycznej, kolega przyzna). Ale srał pies te dygresje. Mniemam, że fotografia skraca dystans pomiędzy przedmiotem a jego formą. Chcę przez to powiedzieć, że bez to do obrazka dostaje się jednak więcej rzeczywistości, niż formy. Moją rzeczą jest tę formę znaleźć, co by rzecz kupy się czymała, aleć rzeczywistość jednak (chyba) ważniejsza... pzdr P.S. Nie wiem, czy cóś wyjaśniłem, alem się nieco spieszył...

O czym Ty, Cowpbell p...rawisz?