Nic. Specjalistami od dupcenia owiec są barany...może za trzy dni czegoś się od nich dowiemy... ;-)))

Vian, na szczęście doczekał się wartościowszych recenzji i ma swoich fanów... podobnie, jak np. "Rejs" Piwowskiego...można i tu dialogi określić mianem "pierdów, tylko po co? I tak wszystko sprowadza się do rodzaju poczucia humoru potencjalnych odbiorców... dystansu do tego rodzaju twórczości... wreszcie - nadęcia i powagi lub radości i luzu w odbiorze, nieprawdaż? Nie każdemu odpowiadają dzieła tzw. Wielkich literatury... pozdrawiam ;-)))

Wybaczam. Starsze dzieci powtarzają cyt: "pierdylion" razy inne pierdy. Tym różnimy się np od małp...

Piotrze, specjalnie dla Ciebie... - Więc nie będzie tej pani, co? – spytał ksiądz Małyjanio. - Dzisiaj nie. - To po co ona w ogóle tu przyjechała? – zastanowił się Małyjanio. – Śliczna dziewczyna, odrobinę ekscentryczna, wspaniałe włosy, piersi takie, że człowiek chętnie by się dla nich zgodził na ekskomunikę, inteligentna i wie czego chce, jak zwierzę, a nie pokazuje się nigdy. Czyżby sypiała z braciszkami? - Nie – odparł archeolog. – Mam wrażenie, że Angel się jej spodobał. - To na co czekamy? Mogę ich pożenić, jeżeli pan chce. - Angel myśli tylko o Rochelle – powiedział archeolog. - Nie odpowiada mi. Za bardzo nasycona. - Tak – odparł Atanagoras. – Ale on ją kocha. - Kocha ją? - Zbadać, czy istotnie ją kocha, byłoby interesującym przedsięwzięciem - Czy możliwe, by kochał ją nadal, wiedząc, że sypia z jego przyjacielem? – zapytał ksiądz Małyjanio. – Rozmawiam z Panem o tym wszystkim, ale proszę nie myśleć, że to ciekawość faceta niewyżytego seksualnie. W wolnych chwilach ja też uprawiam te ćwiczenia. - Rzecz oczywista – odparł Atanagoras. – Nie musi się ksiądz tłumaczyć. A co do Angela to mam wrażenie, że kocha ją naprawdę. To znaczy do tego stopnia, że chodzi za nią, chociaż nie ma żadnej nadziei. I że nie zwraca uwagi na Miedziankę, choć wystarczyłoby mu kiwnąć palcem. - Fiu fiu! – powiedział Małyjanio – a to w takim razie musi trzepać konika! - Co musi? - Trzepać konika. Proszę darować, to taki żargon kościelny. - Ach, tak! – odparł Atanagoras. – Rozumiem. Ale nie, nie myślę , żeby miał coś tam trzepać. - Wobec tego – powiedział Małyjanio – bez trudu spikniemy go z Miedzianką. - Bardzo bym się z tego ucieszył – powiedział Atanagoras. – To miłe dzieci, oboje. - Trzeba ich zaprowadzić do pustelnika – oświadczył ksiądz – żeby sobie popatrzyli. Demonstrowany przez niego akt skruchy działa rzeczywiście piorunująco. O, do diabła! Znów. Cóż, trudno. Niech mi pan przypomni, że mam odmówić parę zdrowasiek. - A co się stało? – zapytał archeolog. - Wciąż tylko bluźnię – powiedział Małyjanio. – Ale to głupstwo. Zaraz obliczę, ile zdrowasiek wypada mi w sumie. A wracając do naszych spraw, to mówiłem panu właśnie, że widok pustelnika w akcji jest dość interesujący. - Nie byłem tam jeszcze – rzekł archeolog. - Och, na panu na pewno nie zrobi to specjalnego wrażenia. Pan jest stary. - Istotnie – odparł archeolog – interesują mnie raczej przedmioty i wspomnienia z odległej przeszłości. Nie mam jednak nic przeciwko temu, by popatrzeć na dwa młode zgrabne ciała w układach niewymuszonych i zgodnych z naturą. - Ta Murzynka... – powiedział Małyjanio. Nie dokończył. - Co, ta Murzynka? - Ma... niebywały dryg. Jest bardzo zręczna, chciałem powiedzieć. Czy nie sprawiłoby panu wielkiej różnicy, gdybyśmy zmienili temat? - Najmniejszej – odparł archeolog. - Zaczyna odczuwać pewien niepokój – rzekł Małyjanio. – Ale nie chciałbym narzucać się pańskiej młodej znajomej. Więc niech mi pan opowie może o wylewaniu szklanki zimnej wody za kołnierz albo o kaźni tłuczkiem. - Nigdy o tym nie słyszałem. - To zabieg bardzo często stosowany u niektórych Indian – odparł ksiądz. – Polega na powolnym ściskaniu moszny delikwenta na pieńku, tak aby wystąpiły jądra, które miażdży się następnie drewnianym tłuczkiem... Aj! Aj!... – dorzucił zwijając się – ależ to musi boleć! - Niezły pomysł – rzekł archeolog. – Przypomina mi... - Dajmy już spokój... – odezwał się ksiądz skulony we dwoje. – Już mi przeszło. - Doskonale – odparł Atanagoras. – To możemy już iść? - Jak to? – zdziwił się ksiądz. – To jeszcze nie poszliśmy? Nie do wiary, jaki pan jest gadatliwy. Archeolog roześmiał się, zdjął z głowy hełm tropikalny i powiesił na gwoździu. - Proszę, ksiądz pierwszy. - Na stacji Mysiadło piętnaście gęsi wysiadło... – powiedział ksiądz. - I ty z nimi też! – dokończył archeolog. - Amen! – odparł Małyjanio. Przeżegnał się i wyszedł z namiotu. (Boris Vian - "Jesień w Pekinie" przekład Krystyna Dolatowska)

he!he!dobre!

:)

P.S. brzydkie

Miśku..ostatnio na Plfoto różne paskudztwa wywołujące zachwyt szerokiego grona odbiorców....ale mimo,że nie lubisz Świąt B.N...to zdjęcie nie pasuje mi do Twojego wizerunku...

Masssakra :)))...

:-)) p-m.

:)