Tak przykro o tym mówić gdy
Ty w plecy miłość wbijasz mi
Jak kruk przez dziurę gapisz się
Wciąż za daleko do mnie jest
Mówisz że wszystko trwa
Nie mów mi że nie ja
Odkochaj nas i chodźmy stąd
Tobie dam na imię strach
Sobie wezmę jeszcze mniej
To więcej niż byś mógł mi dać
Tak przykro dzielić jeden sen
Materac przeciąć pół na pół
Podzielić kredą ciało i
Położyć serca dwa na stół
Śnię często - przejmująco, dziwnie - o nieznanej Kobiecie. Ja ją kocham i kocha mnie ona. Nigdy całkiem ta sama, ni całkiem zmieniona, Kocha mnie i pojmuje, i goi me rany. Bo ona mnie pojmuje! Serca mego ściany Dla niej jednej przezrocze, zagadki zasłona Dla niej jednej opada! Gdy skroń ma spocona, Ona jedna ją chłodzi rosą łzy wylanej. Krucze, lniane czy złote są jej włosy wiotkie? Nie wiem. Imię? Pamiętam, że dźwięczne i słodkie, Jak imiona najdroższych wygnańców żywota. Spojrzenie jej podobne posągów spojrzeniu, A głosu dalekiego, cichego pieszczota Ma dźwięk głosów kochanych, zmilkłych w grobów cieniu.Verlaine Paul Marie
Lubie taki wiatr ... i spojrzenie. dobre !
Ładne.
oki !!!
ładne,lubię tak:)
super
fajne
cudne
Tak przykro o tym mówić gdy Ty w plecy miłość wbijasz mi Jak kruk przez dziurę gapisz się Wciąż za daleko do mnie jest Mówisz że wszystko trwa Nie mów mi że nie ja Odkochaj nas i chodźmy stąd Tobie dam na imię strach Sobie wezmę jeszcze mniej To więcej niż byś mógł mi dać Tak przykro dzielić jeden sen Materac przeciąć pół na pół Podzielić kredą ciało i Położyć serca dwa na stół
Ciekawe. Bardzo ciekawe....
chciałabym takie........jakbym był kobietą....he he .lekkie przepalenie pod okiem ale +
ładne
ładne
+++++++
bdb:)
dobre...tylko co to na tej ręce jest...?
Wagony słów! Węglarki słów! Prawdziwe złoto, diamenty, perły, bardzo niewiele sztucznej biżuterii ! Miłości bujnej, cudnej kaźnie... (wg Stachury)
Trochę ten łokieć z prawej ale całość świetna.. Podoba mi się..
Śnię często - przejmująco, dziwnie - o nieznanej Kobiecie. Ja ją kocham i kocha mnie ona. Nigdy całkiem ta sama, ni całkiem zmieniona, Kocha mnie i pojmuje, i goi me rany. Bo ona mnie pojmuje! Serca mego ściany Dla niej jednej przezrocze, zagadki zasłona Dla niej jednej opada! Gdy skroń ma spocona, Ona jedna ją chłodzi rosą łzy wylanej. Krucze, lniane czy złote są jej włosy wiotkie? Nie wiem. Imię? Pamiętam, że dźwięczne i słodkie, Jak imiona najdroższych wygnańców żywota. Spojrzenie jej podobne posągów spojrzeniu, A głosu dalekiego, cichego pieszczota Ma dźwięk głosów kochanych, zmilkłych w grobów cieniu.Verlaine Paul Marie
mi też się podoba :)
no i bardzo ładnie