Opis zdjęcia
Człowiek, któremu szumi wiatr we wnętrzu ducha,/ wyszedł na pole rano, gdy świeciło słońce,/ i rozpuścił dokoła swe oczy widzące,/ i otwarł w krąg słyszącą konchę swego ucha./ Szeleściła jesienna górska trawa sucha/ i z pustek górskich chmury biegły śpiewające;/ szedł wiatr, który się włóczy jak serce marzące,/ melancholijne serce, które wiatru słucha./ (fragm. Przerwa-Tetmajer Kazimierz)
znakomite