stworzyłaś już chyba wizerunek tej dziewczynie:) wszystko mi coraz bardziej pasuje w twoim i jej wykonaniu:) każde zdjęcie bardzo ciekawe, oryginalna kompozycja. pozdrawiam.
XCVII
Jakże podobna zimie jest rozłąka
Z tobą, radości przelotnego roku!
Jakiż chłód czułem, w jakich żyłem mrokach!
Jaka grudniowa pustka była wokół!
A przecież właśnie przechodziło lato
I jesień płodna, cała w drogich plonach,
Niosąca wiosny urodzaj bogaty
Jak owdowiała i brzemienna żona.
Lecz dla mnie były te plony dojrzałe
Gorzkim owocem mego smutku tylko,
Bo czym bez ciebie jest lato wspaniale?
Gdy ciebie nie ma, nawet ptaki milkną
Lub taki smutek rozbrzmiewa w ich śpiewie,
Że drżąc przed zimą, liść blednie na drzewie.
W. Shakespeare
całość bardzo
hmm :)
Zabójcze spojrzenie... Pozdrawiam!
stworzyłaś już chyba wizerunek tej dziewczynie:) wszystko mi coraz bardziej pasuje w twoim i jej wykonaniu:) każde zdjęcie bardzo ciekawe, oryginalna kompozycja. pozdrawiam.
świetne mocne kontrasty ... bardzo ładne, surowe zdjęcie ...
mocny charakter
XCVII Jakże podobna zimie jest rozłąka Z tobą, radości przelotnego roku! Jakiż chłód czułem, w jakich żyłem mrokach! Jaka grudniowa pustka była wokół! A przecież właśnie przechodziło lato I jesień płodna, cała w drogich plonach, Niosąca wiosny urodzaj bogaty Jak owdowiała i brzemienna żona. Lecz dla mnie były te plony dojrzałe Gorzkim owocem mego smutku tylko, Bo czym bez ciebie jest lato wspaniale? Gdy ciebie nie ma, nawet ptaki milkną Lub taki smutek rozbrzmiewa w ich śpiewie, Że drżąc przed zimą, liść blednie na drzewie. W. Shakespeare
swietne takie zmijowate
b.ładne:)
proste, dobre, niezłe czernie
fajne jest :-)