Opis zdjęcia
Oto jest chwila bez imienia: drzwi się wydęły i zgasły. Nie odróżnisz postaci w cieniach, w huku jak w ogniu jasnym. Wtedy krzyk krótki zza ściany; wtedy w podłogę - skałą i ciemność płynie jak z rany, i w łoskot wozu - ciało. Oto jest chwila bez imienia wypalona w czasie jak w hymnie. Nitką krwi jak struną - za wozem wypisuje na bruku swe imię.
świetne jest!
fajne
zdjęcie dobre... i chwila w sam raz na Baczyńskiego... pzdr
Podoba mi się, nawet bardzo.
Ileż kolorów drewna w takim kawałku... Świetnie! :-)) Pzdr.
ladne.większe!
ładne
miodzio :-)
ciekawiy kadr, dobre, dobre.