DZIĘKUJE < LOL> a to tak kilka wiadomości o lwach - Lew zamieszkuje Afrykę na południe od Sahary oraz część Indii. Dawniej występował też na południu Europy i Środkowym Wschodzi. Najczęściej można go spotkać w sawannach i regionach, które ciągną się wzdłuż pustyń. Jest to wspaniałe zwierzę z rodziny wielkich kotów. Mierzy do jednego metra wysokości. Ubarwienie sierści przechodzi od jasnego piasku do koloru płowego, a nawet brunatnego. Ciemniejszy na czole i grzbiecie, jaśniejszy na podbrzuszu. Szerokie łapy uzbrojone są w silne wysuwane pazury. Uszy - małe, okrągłe. Oczy - koloru brunatnego. Ogon samca zakończony jest chwostem, który kryje coś w rodzaju zrogowaciałego kolca. Ryki lwa można usłyszeć zwłaszcza o zmierzchu. Słychać je w promieniu ośmiu kilometrów. W ten sposób zaznacza swoje panowanie i wyraża zadowolenie z powodu pełnego żołądka. Lew jest zwierzęciem stadnym. Prawie nigdy nie żyje samotnie - zawsze w parze lub w rodzinie. Rodzina liczy od jednego do siedmiu dorosłych samców - braci lub kuzynów, od czterech do dwunastu dorosłych samic - sióstr lub kuzynek i kilka małych. Ale w niektórych regionach spotyka sie stada liczące 20 - 25 sztuk. W grupach polują na większą zwierzynę, na bawoły, a nawet żyrafy. Gdy rodzina jest zbyt liczna, dzielą się na mniejsze grupy. Z nieznanych przyczyn rodzina niekiedy opuszcza samca. Jego życie staje sie ciężkie, gdyż trudno mu polować w pojedynkę. Inne grupy nie akceptują go, może odżywiać sie tylko resztkami z ich pożywienia. Stare samice - wprost przeciwnie - pozostają w rodzinie i mogą jeść z innymi samcami. Jeśli rodzina jest za duża, młode samice są przepędzane. Samiec lwa jest jedynym przedstawicielem rodziny kotów, który posiada grzywę. Długo sądzono, że grzywa chroni go przed ostrymi pazurami innych osobników. Myślano również, że niektóre lwy nie posiadają jej wcale. W rzeczywistości utraciły ją w gęstych i kolczastych zaroślach. W zależności od regionu, grzywy są małe lub bardzo okazałe. Istnieje sześć odmian lwa: berberyjski - z okolic gór Atlasu, przylądkowy, senegalski, indyjski, katanga, perski. Nieznacznie różnią się od siebie. Lew berberyjski ma czarną grzywę wokół głowy, szyi, klatki piersiowej i brzucha. Grzywa lwa z terenów Afryki Zachodniej i Centralnej jest o wiele mniej gęsta. Lwy żyjące w Kenii mają na całym ciele okrągłe, brązowe plamy. Powierzchnia waha się od 20 do 400 km2, w zależności od wielkości grupy i obfitości zwierzyny. Im mniej zwierząt, tym większe terytorium. Obszary rodzinne mogą na siebie zachodzić, ale każdy z nich posiada strefę zarezerwowaną tylko dla jednej rodziny. Lwy nigdy nie opuszczają swych terenów. Lubią przebywać w rumowiskach skalnych lub gęstych zaroślach. Chętnie odpoczywają w cieniu drzew i na termitierach. Lwy, które żyją w jednej rodzinie, wiąże solidarność. Wspólnie patrolują swój obszar - granice naznaczają moczem. razem walczą z obcymi samcami. Lwy i lwice osiągają wiek dojrzałości seksualnej między trzecim a czwartym rokim życia. Nie mają ustalonego okresu godów. Samica akceptuje samca wielokrotnie w ciągu roku. Przerwy w okresach rui mogą trwać od dwóch tygodni do kilku miesięcy. Lwy należące do tej samej rodziny nie walczą między sobą o jedną samicę. Gdy samica jest w okresie rui, akceptuje jednego z nich. Oddala się ze swym wybrankiem, ocierając sie o jego ciało. Łagodnie mruczy i, wznosząc ogon, przybiera pozycję sfinksa. Samiec układa się na niej, chwyta kłami za kark i wydaje z siebie ryk. To nie trwa dłużej niż dziesięć sekund. Lew błyskawicznie się wycofuje, gdyż samica zawsze rzuca sie na niego z pazurami, a potem przewraca się na grzbiet i chwile odpoczywa. Para pozostaje ze sobą od dwóch do pięciu dni. Po 14 tygodniach, z dala od grupy, w gęstych zaroślach rodzą się 2 - 3, czasami cztery lwiątka. Są wielkości kotów, całe pokryte ciemnymi plamami. Oczy otwierają między trzecim a piętnastym dniem po urodzeniu. W trzecim tygodniu wyrastają im mleczne zęby. Na łagodne, przywołujące pomruki samicy małe odpowiadają osrtym piskiem. Przez pierwsze trzy miesiące życia lwiątka piją tylko mleko matki. Przepychają sie przy jej brzuchu, by dostać sie do jednego z czterech sutków. Silniejsze odpychają słabsze, ale te nie rezygnują i biegną do innej samicy z grupy. Tak lwice - matki wymieniają sie między sobą dziećmi. Większość z nich ginie w młodym wieku. Gubią się lub padają ofiarą hin i panter. Inne znowu zabijane są przez obce samce, które obejmują w posiadanie grupę. Eliminując lwiątka, obce osobniki mogą łączyć się z lwicami. najczęściej jednak młode padają z głodu. Dopuszczane są do jedzenia dopiero wtedy, gdy wszyscy członkowie rodziny zaspokoją głód. Niestety, zazwyczaj nic już z uczty nie pozostaje. Mimo iż małe piją mleko do szóstego miesiąca życia, liżą krew i zaczynają przeżuwać mięso już w trzecim miesiącu. Gdy ukończą ósmy miesiąc, towarzyszą rodzicom w polowaniach i chwytają mniejsze zwierzęta. Po roku w miejsce zębów mlecznych wyrastają im zęby stałe. Samce są większe od samic. gdy lwiątka osiągną drugi rok życia, samica znowu będzie mogła mieć małe. Lwy śpią od 18 do 20 godzin dziennie. Podczas odpoczynku samicy małe bawią się, gryząc pędzelki jej włosów, rosnących na końcu ogona. Wspinają się na jej grzbiet, po czym zjeżdżają na pośladkach na ziemię. Matka jest bardzo wyrozumiała, nawet wtedy, gdy gryzą jej uszy. Na ogół lwica jest dobrą matką. Przez sześć pierwszych tygodni chowa małe w zaroślach. Przenosi je, gdy są zagrożone i żarliwie broni przed atakami samców z grupy, panter, hien i przed człowiekiem. Ale zdarza się również i tak, że samica porzuca swoje pierwsze potomstwo. Po skończeniu trzech lat samce są przepędzane z rodziny, która je wychowała. Mają już pokaźne grzywy. Żyją wspólnie w małych grupach przez rok lub dwa lata. Potem próbują zająć miejsce innych samców na czele obcych stad. To prowadzi do poważnych starć. Atakowane lwy zawsze bronią się zaciekle, ale w końcu są eliminowane przez młodsze i silniejsze samce, które staną się teraz nowymi reproduktorami. Gdy samce osiągną wiek między trzecim a czwartym rokim, zdobywaniem pożywienia zajmują się wyłącznie samice, które najczęściej polują bardzo wcześnie rano lub o zmierzchu. Zebry, antylopy i gazele to ich ulubione zdobycze. Lwice zabijają przede wszystkim młode i słabe zwierzęta, co zapobiega rozprzestrzenianiu sie epidemii. Jeśli w sawannie znajdą padlinę - zwłoki zwierzęcia, zjadają z równy apetytem. Gdy brakuje pożywienia, lwy chwytają szczury, ptaki, gady i pasikoniki. Zjadają nawet owoce, które znajdują na ziemi. Niekiedy uda im się wygrzebać z ziemi guźca ukrytego w norze. Lwica wykrywa swą ofiarę węchem lub wzrokiem. Porusza sie cicho jak kotka. Ponieważ antylopy są o wiele szybsze, musi podejść do nich jak najbliżej. Czołga sie powoli w ich kierunku, do połowy ukryta wśród traw. W odległości dwudziestu metrów zatrzymuje się i zastyga w bezruchu. Nagle rzuca się i w ciągu paru sekund dopada zdobyczy. Może biec z prędkością do 60 km/h, ale tylko na dystansie kilkudziesięciu metrów. Jej atak udaje się raz na pięć prób. Lwica skacze na ofiarę w pełnym biegu i przewraca. Mocną paszczą chwyta za szyję i już nie puszcza. Uderzeniem łapy miażdży kręgi szyjne. Niekiedy chwyta za nozdrza i ściska, aż do uduszenia. Cały rytuał ogląda grupa młodych lwów. Najtrudniejszym punktem nauki jest sztuka zabijania ofiary. Lwica porzuca zdobytą zwierzynę, wprowadzi teraz do akcji młode osobniki, które przy pomocy swych ostrych kłów zakończą polowanie. Lwy ucztują przez wiele godzin. Dorosła samica potrzebuje średnio pięciu kilogramów mięsa dziennie, samiec - siedmiu. Lwy nie polują każdego dnia, dlatego często są głodne. Wygłodzone - jednorazowo potrafią pożreć do 30 kg mięsa. Samce jedzą pierwsze. Wybierają wnętrzności i pysk. Potem do zdobyczy dopuszczane są lwice, a na końcu młode. Lwy walczą zaciekle o kęsy mięsa ze zdobyczy. Ryczą, prychają i gryzą się nawzajem. Zdarza się, że w czasie takich kłótni giną lwiątka, pogryzione przez współbiesiadników. na uboczu każdy lew rozszarpuje swój kawał mięsa. Wąsy ociekają im krwią. Najadają się do tego stopnia, że brzuchami dotykają ziemi. Ucztują przyz zdobyczy, dopóki nie pozostanie z niej skóra i kości. Lwy opuszczają żerowisko i udają sie do wodopoju. Na zdobycz rzucają się sępy, które, usadowione na drzewach, tylko czekają na moment. Żarłoczne rozszarpują kawałki mięsa. Hieny również przebywają w pobliżu, ale pomrukiwanie lwów powstrzymuje je. Gdy jest ich więcej, same warczą i pokazują kły. Lwice muszą się mieć na baczności, bo hieny mogą zaatakować grupowo. Wtedy lwice zmuszone są do ucieczki. Najczęściej lwy pożerające ludzi to ranne lub stare osobniki, które nie mogą już polować. Ale są lwy, które polują na ludzi. Wystarczy, że raz zjadły człowieka, który umarł z głodu lub był chory, albo zaatakowały wieśniaka, bo nie udało im sie polowanie, by zasmakować w ludzkim ciele. Pod koniec ubiegłego wieku dwa lwy pożarły wielu budownicznych linii kolejowej między Ugandą a Kenią. Dawniej na lwa polowano tak często, że w Azji prawie w ogóle nie występuje. Żyje ich około stu pięśdziesięciu na północ od Bombaju, w lesie Gir. Pomimo tego, że lew jest gatunkiem objętym ochroną, grozi mu zagłada, gdyż terenów, w których żyje, jest coraz mniej. Już w czasach Imperium Rzymskiego łapano je i wykorzystywano w cyrkach. W XIX wieku zostały wyniszczone przez kolonizatorów. Żyjące na wolności lwy przylądkowe wytępiono w 1865 roku, a lwy berberyjskie z okolic gór Atlasu w 1920 roku.
SUper!
świetnie złapany. ma mądre spojrzenie;]
bardzo dobre foto.pozdrawiam
cudowne
bombowe zdjęćia
o... przegapiłem... to nadrabiam :) pzdr
jak każdy kot -WSPANIALY
fajny kadr, bardzo dobry portret!
piekny portret
Bardzo, bardzo dobre. I wspaniała ostrość :]
swietna ostrosc
uwielbiam lwiatka.. :P
Bardzo podobają mi sie Twoje zdjęcia. Trafiasz do ulubionych :) Pozdrawiam
ależ on śliczny.A oczka jak migdały .brawo.
cudo
a wszystko przez tygryska ;))
Lalinka --> OMG, ale wyklad nam zafundowalas :D
piekne zdjecie;-))
DZIĘKUJE < LOL> a to tak kilka wiadomości o lwach - Lew zamieszkuje Afrykę na południe od Sahary oraz część Indii. Dawniej występował też na południu Europy i Środkowym Wschodzi. Najczęściej można go spotkać w sawannach i regionach, które ciągną się wzdłuż pustyń. Jest to wspaniałe zwierzę z rodziny wielkich kotów. Mierzy do jednego metra wysokości. Ubarwienie sierści przechodzi od jasnego piasku do koloru płowego, a nawet brunatnego. Ciemniejszy na czole i grzbiecie, jaśniejszy na podbrzuszu. Szerokie łapy uzbrojone są w silne wysuwane pazury. Uszy - małe, okrągłe. Oczy - koloru brunatnego. Ogon samca zakończony jest chwostem, który kryje coś w rodzaju zrogowaciałego kolca. Ryki lwa można usłyszeć zwłaszcza o zmierzchu. Słychać je w promieniu ośmiu kilometrów. W ten sposób zaznacza swoje panowanie i wyraża zadowolenie z powodu pełnego żołądka. Lew jest zwierzęciem stadnym. Prawie nigdy nie żyje samotnie - zawsze w parze lub w rodzinie. Rodzina liczy od jednego do siedmiu dorosłych samców - braci lub kuzynów, od czterech do dwunastu dorosłych samic - sióstr lub kuzynek i kilka małych. Ale w niektórych regionach spotyka sie stada liczące 20 - 25 sztuk. W grupach polują na większą zwierzynę, na bawoły, a nawet żyrafy. Gdy rodzina jest zbyt liczna, dzielą się na mniejsze grupy. Z nieznanych przyczyn rodzina niekiedy opuszcza samca. Jego życie staje sie ciężkie, gdyż trudno mu polować w pojedynkę. Inne grupy nie akceptują go, może odżywiać sie tylko resztkami z ich pożywienia. Stare samice - wprost przeciwnie - pozostają w rodzinie i mogą jeść z innymi samcami. Jeśli rodzina jest za duża, młode samice są przepędzane. Samiec lwa jest jedynym przedstawicielem rodziny kotów, który posiada grzywę. Długo sądzono, że grzywa chroni go przed ostrymi pazurami innych osobników. Myślano również, że niektóre lwy nie posiadają jej wcale. W rzeczywistości utraciły ją w gęstych i kolczastych zaroślach. W zależności od regionu, grzywy są małe lub bardzo okazałe. Istnieje sześć odmian lwa: berberyjski - z okolic gór Atlasu, przylądkowy, senegalski, indyjski, katanga, perski. Nieznacznie różnią się od siebie. Lew berberyjski ma czarną grzywę wokół głowy, szyi, klatki piersiowej i brzucha. Grzywa lwa z terenów Afryki Zachodniej i Centralnej jest o wiele mniej gęsta. Lwy żyjące w Kenii mają na całym ciele okrągłe, brązowe plamy. Powierzchnia waha się od 20 do 400 km2, w zależności od wielkości grupy i obfitości zwierzyny. Im mniej zwierząt, tym większe terytorium. Obszary rodzinne mogą na siebie zachodzić, ale każdy z nich posiada strefę zarezerwowaną tylko dla jednej rodziny. Lwy nigdy nie opuszczają swych terenów. Lubią przebywać w rumowiskach skalnych lub gęstych zaroślach. Chętnie odpoczywają w cieniu drzew i na termitierach. Lwy, które żyją w jednej rodzinie, wiąże solidarność. Wspólnie patrolują swój obszar - granice naznaczają moczem. razem walczą z obcymi samcami. Lwy i lwice osiągają wiek dojrzałości seksualnej między trzecim a czwartym rokim życia. Nie mają ustalonego okresu godów. Samica akceptuje samca wielokrotnie w ciągu roku. Przerwy w okresach rui mogą trwać od dwóch tygodni do kilku miesięcy. Lwy należące do tej samej rodziny nie walczą między sobą o jedną samicę. Gdy samica jest w okresie rui, akceptuje jednego z nich. Oddala się ze swym wybrankiem, ocierając sie o jego ciało. Łagodnie mruczy i, wznosząc ogon, przybiera pozycję sfinksa. Samiec układa się na niej, chwyta kłami za kark i wydaje z siebie ryk. To nie trwa dłużej niż dziesięć sekund. Lew błyskawicznie się wycofuje, gdyż samica zawsze rzuca sie na niego z pazurami, a potem przewraca się na grzbiet i chwile odpoczywa. Para pozostaje ze sobą od dwóch do pięciu dni. Po 14 tygodniach, z dala od grupy, w gęstych zaroślach rodzą się 2 - 3, czasami cztery lwiątka. Są wielkości kotów, całe pokryte ciemnymi plamami. Oczy otwierają między trzecim a piętnastym dniem po urodzeniu. W trzecim tygodniu wyrastają im mleczne zęby. Na łagodne, przywołujące pomruki samicy małe odpowiadają osrtym piskiem. Przez pierwsze trzy miesiące życia lwiątka piją tylko mleko matki. Przepychają sie przy jej brzuchu, by dostać sie do jednego z czterech sutków. Silniejsze odpychają słabsze, ale te nie rezygnują i biegną do innej samicy z grupy. Tak lwice - matki wymieniają sie między sobą dziećmi. Większość z nich ginie w młodym wieku. Gubią się lub padają ofiarą hin i panter. Inne znowu zabijane są przez obce samce, które obejmują w posiadanie grupę. Eliminując lwiątka, obce osobniki mogą łączyć się z lwicami. najczęściej jednak młode padają z głodu. Dopuszczane są do jedzenia dopiero wtedy, gdy wszyscy członkowie rodziny zaspokoją głód. Niestety, zazwyczaj nic już z uczty nie pozostaje. Mimo iż małe piją mleko do szóstego miesiąca życia, liżą krew i zaczynają przeżuwać mięso już w trzecim miesiącu. Gdy ukończą ósmy miesiąc, towarzyszą rodzicom w polowaniach i chwytają mniejsze zwierzęta. Po roku w miejsce zębów mlecznych wyrastają im zęby stałe. Samce są większe od samic. gdy lwiątka osiągną drugi rok życia, samica znowu będzie mogła mieć małe. Lwy śpią od 18 do 20 godzin dziennie. Podczas odpoczynku samicy małe bawią się, gryząc pędzelki jej włosów, rosnących na końcu ogona. Wspinają się na jej grzbiet, po czym zjeżdżają na pośladkach na ziemię. Matka jest bardzo wyrozumiała, nawet wtedy, gdy gryzą jej uszy. Na ogół lwica jest dobrą matką. Przez sześć pierwszych tygodni chowa małe w zaroślach. Przenosi je, gdy są zagrożone i żarliwie broni przed atakami samców z grupy, panter, hien i przed człowiekiem. Ale zdarza się również i tak, że samica porzuca swoje pierwsze potomstwo. Po skończeniu trzech lat samce są przepędzane z rodziny, która je wychowała. Mają już pokaźne grzywy. Żyją wspólnie w małych grupach przez rok lub dwa lata. Potem próbują zająć miejsce innych samców na czele obcych stad. To prowadzi do poważnych starć. Atakowane lwy zawsze bronią się zaciekle, ale w końcu są eliminowane przez młodsze i silniejsze samce, które staną się teraz nowymi reproduktorami. Gdy samce osiągną wiek między trzecim a czwartym rokim, zdobywaniem pożywienia zajmują się wyłącznie samice, które najczęściej polują bardzo wcześnie rano lub o zmierzchu. Zebry, antylopy i gazele to ich ulubione zdobycze. Lwice zabijają przede wszystkim młode i słabe zwierzęta, co zapobiega rozprzestrzenianiu sie epidemii. Jeśli w sawannie znajdą padlinę - zwłoki zwierzęcia, zjadają z równy apetytem. Gdy brakuje pożywienia, lwy chwytają szczury, ptaki, gady i pasikoniki. Zjadają nawet owoce, które znajdują na ziemi. Niekiedy uda im się wygrzebać z ziemi guźca ukrytego w norze. Lwica wykrywa swą ofiarę węchem lub wzrokiem. Porusza sie cicho jak kotka. Ponieważ antylopy są o wiele szybsze, musi podejść do nich jak najbliżej. Czołga sie powoli w ich kierunku, do połowy ukryta wśród traw. W odległości dwudziestu metrów zatrzymuje się i zastyga w bezruchu. Nagle rzuca się i w ciągu paru sekund dopada zdobyczy. Może biec z prędkością do 60 km/h, ale tylko na dystansie kilkudziesięciu metrów. Jej atak udaje się raz na pięć prób. Lwica skacze na ofiarę w pełnym biegu i przewraca. Mocną paszczą chwyta za szyję i już nie puszcza. Uderzeniem łapy miażdży kręgi szyjne. Niekiedy chwyta za nozdrza i ściska, aż do uduszenia. Cały rytuał ogląda grupa młodych lwów. Najtrudniejszym punktem nauki jest sztuka zabijania ofiary. Lwica porzuca zdobytą zwierzynę, wprowadzi teraz do akcji młode osobniki, które przy pomocy swych ostrych kłów zakończą polowanie. Lwy ucztują przez wiele godzin. Dorosła samica potrzebuje średnio pięciu kilogramów mięsa dziennie, samiec - siedmiu. Lwy nie polują każdego dnia, dlatego często są głodne. Wygłodzone - jednorazowo potrafią pożreć do 30 kg mięsa. Samce jedzą pierwsze. Wybierają wnętrzności i pysk. Potem do zdobyczy dopuszczane są lwice, a na końcu młode. Lwy walczą zaciekle o kęsy mięsa ze zdobyczy. Ryczą, prychają i gryzą się nawzajem. Zdarza się, że w czasie takich kłótni giną lwiątka, pogryzione przez współbiesiadników. na uboczu każdy lew rozszarpuje swój kawał mięsa. Wąsy ociekają im krwią. Najadają się do tego stopnia, że brzuchami dotykają ziemi. Ucztują przyz zdobyczy, dopóki nie pozostanie z niej skóra i kości. Lwy opuszczają żerowisko i udają sie do wodopoju. Na zdobycz rzucają się sępy, które, usadowione na drzewach, tylko czekają na moment. Żarłoczne rozszarpują kawałki mięsa. Hieny również przebywają w pobliżu, ale pomrukiwanie lwów powstrzymuje je. Gdy jest ich więcej, same warczą i pokazują kły. Lwice muszą się mieć na baczności, bo hieny mogą zaatakować grupowo. Wtedy lwice zmuszone są do ucieczki. Najczęściej lwy pożerające ludzi to ranne lub stare osobniki, które nie mogą już polować. Ale są lwy, które polują na ludzi. Wystarczy, że raz zjadły człowieka, który umarł z głodu lub był chory, albo zaatakowały wieśniaka, bo nie udało im sie polowanie, by zasmakować w ludzkim ciele. Pod koniec ubiegłego wieku dwa lwy pożarły wielu budownicznych linii kolejowej między Ugandą a Kenią. Dawniej na lwa polowano tak często, że w Azji prawie w ogóle nie występuje. Żyje ich około stu pięśdziesięciu na północ od Bombaju, w lesie Gir. Pomimo tego, że lew jest gatunkiem objętym ochroną, grozi mu zagłada, gdyż terenów, w których żyje, jest coraz mniej. Już w czasach Imperium Rzymskiego łapano je i wykorzystywano w cyrkach. W XIX wieku zostały wyniszczone przez kolonizatorów. Żyjące na wolności lwy przylądkowe wytępiono w 1865 roku, a lwy berberyjskie z okolic gór Atlasu w 1920 roku.
SZACUNEK
o kicia :D jaka slodka :D
nooo cudne no jest ...on jest cudny...
śliczne i jeszcze to spokrzenie... zdjęcie na maxa
pieknie pokazany...
Swietne !
ooo...sie zakochałam...
Suuuper fotka, pzdr
przefajne stworzenie..
Rewelacja!
kici kici
bdb
ale suodki :)
sliczne