Opis zdjęcia
"my nie wierzymy w piekło, w ogień tańczący, same jesteśmy iskrami, w naszych twarzach co noc przeglądają się zaspane gwiazdy..." ze specjalną dedykacją dla Fuu...:)
Opis zdjęcia
"my nie wierzymy w piekło, w ogień tańczący, same jesteśmy iskrami, w naszych twarzach co noc przeglądają się zaspane gwiazdy..." ze specjalną dedykacją dla Fuu...:)
POŚWIATOWSKA! :)) uwielbiam ją! zdjecie boskie:D
ładnie się kolorki na płatkach rozchodzą , fajne !
nie mogłem ocenić wcześniej z domu więc teraz naprawiam zaniechanie :)
bardzo piękne, delikatne zdjęcie :) pozdr
teraz już wiem, że to pięciornik, dzięki śliczne :)
pieciornik jak gwiazdy :)
pięciornik ... swietnie pokazane))))
niesamowicie piekne, delikatne, mieciutkie....
Przemysław Ghandi Jarosz przedstawił to tak pięknie że ja już nic więcej nie powiem. Pozdrawiam
fajne działanie ostrości z plamami na drugim planie :)
fajny kadr i kompozycja, i ładnie współgra z tłem
bardzo :0 lubię takie tonacje ... kapitalna kompozycja i dobrze dobrana GO... pozdrawiam
:>
Fuu - ale ładnie ujęte :) dzięki Twojemu komentarzowi bardziej mi sie gfota podoba. Pozdrawiam
dziekuje Fuu za takie piekne slowa :)
Żółte kwiatuszki... kojarzą mi się z takimi, które pierwszy raz widzą coś takiego jak aparat... Są tym widokiem lekko przestraszone, przyglądają się jednak z zaciekawieniem. I tylko jeden zdobył się na odwagę, żeby podejść bliżej, ale jest gotowy odskoczyć w każdej chwili.. Dziękuję ślicznie za dedykację...:) Jest taka... Cenna:)
no ładne, czemu nie ma ocen?
dziekuje :) przywracasz wiare w ludzi :):)
jak tak ładnie prosisz ;) ...piekna barwa... taka z lekka poświatą gwiazd przeglądających się i pieknie rozmyte tło, bo oczy przymykaja sie same od blasu iskierek... widze tym razem z barwą... ładnie :)
Bardzo ladnie prosi sie o napisanie czegos o tym zdjeciu...ladnie sie prosi :)
spirala kompozycji mnogich planów... w ciemnej toni liści wirują wgłab małe latawce wspomnień... znikają gdzieś tam gdzie nie sięga juz pamięć... i złoca się w naszej nieświadomości gotowe wypłynąc dopiero w snach... ale budzac się już ich nie możemy przywołać i tylko świadomośc istnienia męczy godzinami jasnymi... więc skaczemy w tą toń senną z lekkim drżeniem agonalnym przerywamy barierę jaźni i łamiemy sobie kark o skaliste dno przeszłości zapomnianej... w dzień nie wiemy o tych skałach... cierniach wśród ciemnych liści ukrytych i złotych kwiatów... pięknie...