eh.. ciężko komentować zdjęcie z takim ładunkiem emocji, ale... "pamiątkowym" ono nie jest, bo obie twarze mało co widoczne. Ma ładną formę i kolory. Tylko to ciemne tło po prawej mi nie pasi - zlewa się z twarzą i włosami. Ale czy to wszystko takie ważne ?? Grunt że zdjęcie niesie z sobą pozytywne emocje. i za to wielkie BRAWO.
Ech, Antelio, lepiej przypomnij sobie inny rozdział (Buk stfoszil glina): „Ja, glina, powstałem i zobaczyłem, jak pięknie Bóg to wszystko zrobił. – Piękna robota, Panie Boże!”
I przypomniałem sobie Rozdział Czternasty Księgi Bokonona, przeczytany w całości poprzedniego wieczora. Rozdział Czternasty jest zatytułowany: Jaką nadzieję może żywić myślący człowiek co do przyszłości ludzkości, jeśli weźmie pod uwagę doświadczenia ostatniego miliona lat? Na przeczytanie Rozdziału Czternastego nie trzeba zbyt wiele czasu. Składa się on z jednego tylko słowa i kropki. Oto on: Żadnej.
(to zupełnie nie na temat zdjęcia ;) )
:*)
pikne
swietne :o)
eh.. ciężko komentować zdjęcie z takim ładunkiem emocji, ale... "pamiątkowym" ono nie jest, bo obie twarze mało co widoczne. Ma ładną formę i kolory. Tylko to ciemne tło po prawej mi nie pasi - zlewa się z twarzą i włosami. Ale czy to wszystko takie ważne ?? Grunt że zdjęcie niesie z sobą pozytywne emocje. i za to wielkie BRAWO.
Sliczne... pelne uczucia...
Piekne zdjecie i piekna pamiatka :-) Swiatlo takie jak lubie.
fantastycznie wykorzystałaś swiatło :)))
Bardzo ładne ujęcie :)
→ :-))) pozdrawiam Ggato :-)))
Ujmującoś to Ggatku ujęła :)
no tak - takie cytaty, jakie nastroje... :) ale so prafta to prafta - buk stfoszil glina...
Ech, Antelio, lepiej przypomnij sobie inny rozdział (Buk stfoszil glina): „Ja, glina, powstałem i zobaczyłem, jak pięknie Bóg to wszystko zrobił. – Piękna robota, Panie Boże!”
I przypomniałem sobie Rozdział Czternasty Księgi Bokonona, przeczytany w całości poprzedniego wieczora. Rozdział Czternasty jest zatytułowany: Jaką nadzieję może żywić myślący człowiek co do przyszłości ludzkości, jeśli weźmie pod uwagę doświadczenia ostatniego miliona lat? Na przeczytanie Rozdziału Czternastego nie trzeba zbyt wiele czasu. Składa się on z jednego tylko słowa i kropki. Oto on: Żadnej. (to zupełnie nie na temat zdjęcia ;) )
no rzeczywiście powodu można pozazdrościć... :) pozdrawiam cieplo.
:D Dużo czułości... miłe i delikatne... Buziaki Grażynko!!! :**
piękne światło - Ggata nieobecna była z b.ważnego powodu widzę :) pozdrowienia dla Ciebie i Rodziców malucha
gratulacje i pozdrowienia :)
piękna fota, piękny światłocień
Ujmujące. delekatne w wymowie i ładne światło. :)
super! pozdr:)
Dziękuję.
duzo ciepla
samotnośc wśród ludzi... to pierwsze wrażenie... wywołane może tym ukryciem twarzy w cieniu... mocne...
ciepłe dla duszy zdjęcie. dobra tonacja i kadr:))
Bardzo uczuciowe to zdjęcie, ciepło i czułość emanują z niego. Bardzo mi się podoba take fotografia. Pozdrowienia serdeczne
Sokole Oko - ty nie bądź taki matematyk:)
Aniu - nie moje... chociaż jakaś kropelka mojej krwi tam krąży.
Miesiąc Cię nie było a wracasz z trzymiesięcznym dzieckiem jak ty to robisz??? ;-)))podrawiam
miłe...
tju, tju..:) to Twoje ?
bardzo ładne, ujmuje, pozdrawiam:))
Żaby też skrzeczą, kiedy przychodzi na to czas, a można je słuchać całymi wieczorami... :{)
wiem, siwisie, że pamięć masz ponadnormalną:). Niebieski koralik to bajka, a tu rzeczywistość skrzeczy.
Pamiętam, jak "Karolcia zgubiła niebieski koralik..." :{)
podoba się
witaj, Pusiu!
witaj Ggato, po tak długiej przerwie. Cieszę się, ze już wróciłaś. Bardzo czułe i ciepłe zdjęcie :)
ciocia (nie mama) zbyt daleko od okna stała:)
bardzo czule i delikatne...
bardzo dobre, ciekawe i dobrze wykonane! Szkoda że nie widać lepiej albo głowy mamy albo dziecka!
Emanuje czułością i ciepłem...
To pierwsze wrażenie , ale wciąż jestem przy Twoim zdjęciu. Pięknie zarysowana dłoń na główce dziecka.
Jest piękne