Witaj Lotos! Wędrówką życie jest człowieka. Człowiek całe zycie idzie przed siebie, a wiekszość ludzi, tak mniej więcej od czasów dojrzewania, wędruje pod osobistym parasolem. Ma on sprawić aby kłopoty, troski i zmartwienia nie trafiały bezpośrednio w naszą głowę, ale spływały obok. To się wielu ludziom udaje, ale stanowi poważne ograniczenie w pełnym przeżywaniu świata. Warto więc czasem złożyć parasol i, niczym dziecko, posmakować życia w pełni, pełną piersią. A jeśli jeszcze uda się to zrobić we dwoje, z tym kimś dla nas jedynym, to już szczyt szczęścia. Piękną przypowieść opowiediałeś jednym kadrem. O technice nie ma co pisać, bo jak zwykle u Ciebie bez zarzutu. Pozostało z szacunkiem schylić głowę przed mistrzem i czekać na nastepne prace. Pozdrawiam.
Znakomite zdjęcie - ono pozwala na opowiedzenie całej historii. Co do kadru -hmm - to Twoje zdjęcie i twoja wizje nie mniej myśle sobie że po przycięciu góry i zasotosowaniu trójpodziału zdjęcie zyskuje bardzo. Nie mniej oceniam wysoko. Smakowity kadr, piekne pastele i ta opowieść o ....
dokadnie te niebo trzeba przyciąć bo .... niepotrzebnie odciąga uwagę, hmm dopełnieniem byłby ślady stóp "idace" w kierunku morza choć z drugiej strony moze przekaz byłby zbyt wyraźny
świetne!
Niesamowicie piękne zdjęcie! Stoją złączeni, dopóki wiatr ich nie przewróci... Zabieram sobie, żeby czasem oko nacieszyć ;-)
EKSTRA!! Fajny ten cykl masz!! :D
fajny pomysł, super realizacja i wykonanie, bardzo mi sie podoba pozdro
A mi szkoda, że są te parasolki... inaczej bardziej by mi się podobało
Witaj Lotos! Wędrówką życie jest człowieka. Człowiek całe zycie idzie przed siebie, a wiekszość ludzi, tak mniej więcej od czasów dojrzewania, wędruje pod osobistym parasolem. Ma on sprawić aby kłopoty, troski i zmartwienia nie trafiały bezpośrednio w naszą głowę, ale spływały obok. To się wielu ludziom udaje, ale stanowi poważne ograniczenie w pełnym przeżywaniu świata. Warto więc czasem złożyć parasol i, niczym dziecko, posmakować życia w pełni, pełną piersią. A jeśli jeszcze uda się to zrobić we dwoje, z tym kimś dla nas jedynym, to już szczyt szczęścia. Piękną przypowieść opowiediałeś jednym kadrem. O technice nie ma co pisać, bo jak zwykle u Ciebie bez zarzutu. Pozostało z szacunkiem schylić głowę przed mistrzem i czekać na nastepne prace. Pozdrawiam.
podobasie!
bardzo / ciąć - nie ciąć...... / nie uciałeś
fajny pomysl
Ależ fantastyczny pomysl! :)) Świetne zdjęcie. gratuluję.
No miewasz pomysły
Bardzo ciekawe. Za pomysł +
Interesujące :)
niesamowite, wymowne, interpretacja różna różnista, zależnie od nastroju
Znakomite zdjęcie - ono pozwala na opowiedzenie całej historii. Co do kadru -hmm - to Twoje zdjęcie i twoja wizje nie mniej myśle sobie że po przycięciu góry i zasotosowaniu trójpodziału zdjęcie zyskuje bardzo. Nie mniej oceniam wysoko. Smakowity kadr, piekne pastele i ta opowieść o ....
i fajne są te ptaszki.myślałem że to jakieś muszki na monitorze ,chciałem je zetrzeć ......
''siekierezada'' tak to jest film!widzę że chcesz by Twoje foty były w tym klimacie?Isą!
Wydaje mi sie ze podzial 50/50 pasuje tutaj do tego kwadratowego kadrowania. Swietna kompozycja. Zdjecie bardziej jak obraz :)
Niby we dwoje rażniej, ale jakoś tak im pusto tam i smutno... Ładne. Pozdrawiam :)
Obejrzałam portfolio ijestem pod wrażeniem. Piękne zdjęcia. Pozdrawiam
dokadnie te niebo trzeba przyciąć bo .... niepotrzebnie odciąga uwagę, hmm dopełnieniem byłby ślady stóp "idace" w kierunku morza choć z drugiej strony moze przekaz byłby zbyt wyraźny
nie wiem co napisac wiec napisze tylko, że mi sie podoba
Brak słów
fajnie jest. pozdr.
mi tu podział 50/50 nie przeszkadza, choć lepiej by było uciąc ciut nieba. Bardzo dobre foto z przesłaniem.czysta forma, podoba sie
wciąga, wzbudza refleksje - głebokie zamyslenie - 6
® Coś w sobie ma.
ciut obnizyć kadr
fajne:)