Ta klepsydra piaskowym wypełniona miałem, Życiu memu nadaje takt swą półgodziną, Lecz nie tylko; mych zgryzot jest bowiem przyczyną, Przez podobieństwo swoje z upragnionym ciałem. Spójrz; z szkła odlana miara z przewężeniem małem Nie ponosi w tym straty, że się zbywa piasku, Gdyż ów jeno krąży w przeźroczym potrzasku. Odwracając ją czasem, znów życie jej dałem. Pozwól, niech się me ziarno w twym przesypie ciele, Wszak dwa kwadranse z życia to nie nazbyt wiele. Lecz nie chcąc nie oddalaj, a zostaw Nadzieję, Może mnie nie spopieli to płonne kochanie. Inaczej poza wierszem nic Ci nie zostanie, Wiatr bowiem proch rozniesie, ledwo gdy zawieje. M. d. Reocena

Pieknie podane Mietku :) pozdro :)

dobry fot, dobry klimat ..

I gitara, dosłownie z tymi pięknymi liniami w takim kształcie. Kolor też super :)

Świetny akt

Świetne! Gratuluję wyróżnienia

Gratuluję.

Zastanawiam się nad fuzją cytatu i zdjęcia. Pojawiają mi się w głowie pytania. Co na owym akcie jest marzeniem? Piękne ciało? Odwaga? Stercząca nienaturalnie silikonowa pierś? Kto ma te marzenia? Może to patrzący/a zazdrośnie i łapczywie obserwujący/a. I wreszcie co jest koszmarem, gdy nie podążamy za wspomnianymi marzeniami? Może sama postać ze zdjęcia? Zdjęcie wzbudziło we mnie dużo emocji. Dziękuję.

BDB

za marpie +++

Super:)

Ten jest bardzo dobry.

podoba mi się zatrzymanie w ruchu

Piękny subtelny akt

standardowo BDB!

Jasność