Dodam jeszcze :: Pochodzenie: Od XVII w.; zapożyczenie ze wschsłow. (por. ukr. huljáty ‘spacerować; chodzić,jeździć, wałęsać się; mieć wolny czas; bawić się, hulać, biesiadować’, białorus. huljác’ ‘bawić się, swawolić; przechadzać się; nie pracować, być wolnym’) < psłow. dialektalne *gul’ati ‘igrać, tańczyć, śpiewać, bawić się, weselić się, szaleć’ < prawdopodobnie pie. pierwiastek pochodzenia dźwiękonaśladowczego *gou(ә)- ‘krzyczeć, wrzeszczeć, wołać’.
HULAĆ :: 1. ‘spędzać czas na hulankach, tracić czas i pieniądze na zabawy, pijatyki; bawić się beztrosko’; 2. ‘nie znać hamulców w postępowaniu, rozbijać się, hasać’ Pierwotna postać W gwarach zwykle w formie chulać (wyjątkowa postać z okolic Olsztyna: gulać) ‘tańczyć, bawić się wesoło, bez umiaru podczas zabawy tanecznej’ oraz hulnąć (chulnąć) ‘skoczyć’
miodne kolory
Podsumowując, zdjęcie ładne raczej :-)
Dodam jeszcze :: Pochodzenie: Od XVII w.; zapożyczenie ze wschsłow. (por. ukr. huljáty ‘spacerować; chodzić,jeździć, wałęsać się; mieć wolny czas; bawić się, hulać, biesiadować’, białorus. huljác’ ‘bawić się, swawolić; przechadzać się; nie pracować, być wolnym’) < psłow. dialektalne *gul’ati ‘igrać, tańczyć, śpiewać, bawić się, weselić się, szaleć’ < prawdopodobnie pie. pierwiastek pochodzenia dźwiękonaśladowczego *gou(ә)- ‘krzyczeć, wrzeszczeć, wołać’.
HULAĆ :: 1. ‘spędzać czas na hulankach, tracić czas i pieniądze na zabawy, pijatyki; bawić się beztrosko’; 2. ‘nie znać hamulców w postępowaniu, rozbijać się, hasać’ Pierwotna postać W gwarach zwykle w formie chulać (wyjątkowa postać z okolic Olsztyna: gulać) ‘tańczyć, bawić się wesoło, bez umiaru podczas zabawy tanecznej’ oraz hulnąć (chulnąć) ‘skoczyć’