może kwestia wzrostu? :)

:)

:) dzięki :)

dzięki :)

@Byebaskecie - miło mi, dzięki :)

dziękuję :)

a to siurpryza... podziękował, choć - dalibóg - wyróżnienie głównie należy się - nieznanemu Autorowi fotografii, w dalszej kolejności - mojemu Pradziadkowi, Dziadkowi - że udało im się zdjęcie przechować - poprzez wrzesień '39, okupację radziecką, okupację niemiecką - wreszcie wyzwolenie i - niestety - repatriację (od Lwowa - do Morąga). A później po śmierci Pradziadka, Dziadka i Babci - Mamie, która pozostałe po rodzinie mienie (raptem jedna walizka, wypełniona dokumentami) - zabrała do Warszawy. No i na końcu ja również - trochę - się przyłożyłem :).... Dziękuję :)

dzięki :) - choć moja zasługa niewielka - dziękuję za zaglądnięcie i komentarz :)

dzięki :)

życie...

@Szarado... :); @Tomcho - dziękuje, starałem się przy opracowaniu...;@Wass - prezentuj i te mundury - to też historia :); @Sławku - pan Adam był dosyć wysokim mężczyzną - gdyby p. Irena usiadła, a On stał - kompozycja fotografii wiele by straciła... ---- niestety część historii jest smutna. Wiele razy - oglądając fotografie rodzinne - czy też "obce" - zwłaszcza te z czasów odleglejszych zastanawiamy się jak potoczyły się losy tych ludzi, co się z nimi działo... W przypadku fotografii rodzinnych, czy pochodzących z kręgów znajomych - można dotrzeć do konkretnych informacji... Pani Irena zmarła cztery lata po ślubie, pan Adam ponownie się ożenił dopiero po zakończeniu wojny...

taka obowiązywała forma... Najprawdopodobniej p. Bocheńscy (Adam i Jego Mama, p. Maria Bocheńska) poznali się z moimi Pradziadkami we Lwowie, do którego sprowadzili się w 1899 roku. Pan Adam Bocheński pozostawał w znajomości/przyjaźni z rodziną moich Pradziadków, Dziadków i Rodziców - jeszcze po Wojnie :).