nikt tak nie pokazuje Podlasie jak Ty....

ładnie :)

Jeszcze krok a Panie wyjdą z fotografii. Niezmiennie, urok Podlasia można u Ciebie zakosztować.

Znajesz Hańdzia, o sietyj chłopeć to won baczył tu małpu, ona wyje by wilk ....musi filmował ?

fajne spotkanie :)

rozczulają mnie Twoje fotografie

sympatyczna scenka

ładny tekst...

:-)

Dobranoc :)

ooo zamiast książki na dobranoc ........................ :)

Przepraszam za nadmiar tekstu ale to pasja mnie porwała

Ludzkie twarze są jak lustra, z których można tyle wyczytać… Widoczną radość z prozy życia: promieni słońca o poranku, wiosennego śpiewu skowronka, budzącej się zieleni w przydomowych ogródkach… Płynie z nich: czas, coraz piękniejsze uczucia, pełne pociechy, niedostrzeganej wcześniej urody. Wspomnienia odzyskiwane… z taką radością. W oczach – ciepło doświadczenie lat. Skrawek nieba odbity w wyblakłych źrenicach, tętniący w żyłach pobliski potok, szmer wiatru zawieszony w koronach drzew... To losy zapisane w każdej zmarszczce dłoni, pobrużdżonych czołach, policzkach, przyprószonych siwizną włosach… Po zakrętach życiowych, splotach wydarzeń, etapach przemijania portrety pełne malujących się uczuć emocji… Widoczne w gestach, pozach, spojrzeniach, pytaniach błąkających się w kąciku ust… W rezygnacji albo zaskoczeniu, niepewności, spłoszeniu, żalu, tęsknocie, boleści duszy i ciał… Osoby wrosłe jak drzewa w swoje domy, obejścia, przygięte od nadmiaru obowiązków pośród codziennych sprzętów, przedmiotów. Spełniają się w zawodach odchodzących w zapomnienie, w zwyczajnych, skromnych marzeniach… Któż wypieka dziś chleb w wiejskiej chacie? Kowali już prawie nie ma, coraz trudniej o szewca, garncarza czy zduna… W jesieni życia szukają radości w drobiazgach: zapachu maciejki o zmierzchu, aromacie jesiennych jabłek, rozmowach, obserwacjach, spacerach... Pokrzepiają dusze kolejnymi porami roku, patrząc z podziwem na otaczającą naturę. Przywiązani do tradycji, starych mebli i miejsc biedzą się nad współczesnymi problemami życia. Wkładają całych siebie w kolejną czynność, myśl, budząc utracone siły, nadzieje. Piękne twarze, naznaczone przemijaniem… Mapy ludzkich losów i wydarzeń. Tyle się w nich kryje, tyle z nich można jeszcze wyczytać…

może bardziej jednak : "Kij bo lub bardziej poprawnie roku-shaku-bo – kij długi, przeciwieństwo kija jo, wykonany z drewna lub bambusa, rzadziej z metalu. Jego długość jest dobierana zależnie od posiadacza, ale zazwyczaj dochodzi do ok.180 cm. Kij ten świetnie sprawdza się w walce. Z racji swej długości ma duży zasięg, co w bezpośrednim starciu przesądza nieraz o życiu lub śmierci. Kij bo może być używany nie tylko do bezpośredniego ataku, lecz także do obrony lub jako podpora przy wykonywania ciosów kończynami. Jest to broń typowo obuchowa i przeznaczona jest do zadawania takich właśnie obrażeń. "

nordik łoking wszędzie się przyjmie widzę

dużo tego tekstu a dotyczy ludzi dojrzałych, mocno dojrzałych

jak zawsze - ciepłe i z uczuciem :))

uwielbiam Twoje opowiadania...

"Bokuto posiada drewnianą, dużą tsubę i w przeciwieństwie do tradycyjnego bokkena jest prosty. PRZEZNACZONY GŁÓWNIE DO KENJUTSU !... Miecze są proste, zgodnie z zasadą obowiązującą w szkole Kashima Shin Ryu..."

a te kijki czemu sluza? niebezpieczna okolica? ;-)

........... nooo moge taką babulką być z kumpelą pogadać czasem......... a to jak sie wychasam............ i kwiatki przydomowe jeszcze przy chatce jakowejś coby dobrze się chowały.... i zima coby nie zasurowa i koty wkoło... :)

dzisiaj też przydałby sie ten tekst co wczoraj

raczej Mikuliczanki :)