mróz i słońce...życie na wysokości powyżej 3500metrów nie rozpieszcza... mała wieś ,gromada dzieciaków ,miałem z nimi świetną zabawę ... wieczorem gospodyni w palenisku przygotowała jedzenie ,siedziałem z domownikami przy stole w kuchni , gdzie na środku stała beczka (koza) ,do której wsypywano żar by się ogrzać przy herbacie masala. Potem opowieści i zabawa z zadaniem domowym z angielskiego z małą Umesh. Tu poznałem 17tka ,który chętnie popalał ze mną papierosy. Pochwalił mi się ,ze jest drugim najmłodszym Nepalczykiem, który zdobył Everest.Mówił z dumą " mam nawet dyplom od Rządu"... Koza dogasła ,przeniosłem się do pokoju ,by spisac wydarzenia z dnia. Nepalczycy nie ogrzewają domów ,co jest zabronione , więc rankiem nierzadko budziłem się by napić się wody z buteki.Okazało się to jednak niemożliwe, poniewaz zawartość była jedną bryłą lodu, cóż więc pomyśleć o tych zasmarkanych dzieciach ?

historia ,w której dzieciaki mają zawody na najdłuższe smarki ;) ./...tak je wszystkie pamiętam bez wyjątku ;)

no i co no i ?