Marcin Klepacki [2009-10-29 00:49:50: Napisalem - "to musi powodować różnice w opiniach". Co do bzdur - jeśli tak uważasz - nie ma sensu dalej rozmawiać

Marcin Klepacki [2009-10-28 15:42:33] : Widzicie Klepacki, tym się różnimy, że ja mam w PF prawie wyłącznie reporterskie zdjęcia, a Wy żadnego. To musi powodować różnicę w opiniach. Pluralis majestatis używam żeby się dostosować do narzuconej przez Was formy. Bloga niestety rzadko uzupełniam, ostatnio bodaj 17 września, ale zaglądajcie od czasu do czasu, może coś dopiszę(my)

Marcin Klepacki [2009-09-27 03:52:23]: Nie bardzo interesują mnie jazdy personalne, pomijam więc złośliwości z Twojego komentarza. Poza jedną, która dotyczy nie tylko mnie. Napisałeś mianowicie „może po prostu poproś, żeby byli szczerzy a nie mili?”. Nie bardzo rozumiem, dlaczego zakładasz, że wszyscy muszą podzielać Twoja opinię na temat tego zdjęcia, a jeśli mówią coś innego, to dlatego tylko, że są obłudni. Na bardzo jednostronny, schematyczny sposób patrzenia na zdjęcia – wyłącznie w aspekcie ich walorów estetycznych – zwracam uwagę przede wszystkim z dwóch powodów. Pierwszy jest taki, że myślenie obrazem, a nie tematem wydaje się być jedną z głównych przyczyn słabości zdjęć reporterskich na ploto w ogóle. Drugi to ten, że dominacja tego sposobu patrzenia sprawia, że wielu autorów mając nawet dobre zdjęcia reporterskie albo ich nie zamieszcza, albo po jakimś czasie zdejmuje – ze szkodą dla różnorodności tego miejsca. Z ostatnich przykładów przychodzi mi na myśl seria zdjęć z powodzi czerwcowej Bartka Wojciechowskiego, czy zdjęcia Agnieszki Ż z podróży do Rumunii – bardzo interesujące obserwacje, jednak nie portalowe w duchu swoim. Domyślam się, że Agnieszka zrobiła o wiele więcej zdjęć, przestała jednak je pokazywać. Bartek swoje zdjęcia powodziowe w ogóle zdjął. To tylko dwa przykłady, ale wyliczanie można kontynuować. Od dawna piszę o potrzebie utworzenia na plfoto kilku nowych kategorii – street, podróże, wydarzenia na przykład. W porównaniu z innymi portalami, plfoto ma ich najmniej. P.S. Cappy to marka soków. Robert Capa pisał się przez jedno „p”. Nie wystarczy oglądać, żeby wiedzieć. Jedną z ulubionych książek mojego dzieciństwa był album z instrumentami muzycznymi. Godzinami patrzyłem jak zbudowany jest fortepian. Fascynowały mnie struny, młoteczki, klawiatura. Ale od tego patrzenia nie nauczyłem się grać.

Marcin Klepacki [2009-09-26 23:42:27]: ton Twojej wypowiedzi nie zachęca do rozmowy. na dodatek mam wrażenie, że wyraziłem się w tym długim komentarzu nie dość jasno - przynajmniej jak na Twoje możliwości percepcyjne (no chyba że udajesz). Może tym razem się uda mi nabazgrolić bardziej zrozumiale 1. Nie bronię zdjęcia. Przyjmuje do wiadomości różnorodność opinii. W opinii ludzi z branży to przyzwoite prasowe zdjęcie. Ty masz prawo mieć odmienną. Tym bardziej, że nie skażoną praktyka zawodową. 2. Dominującym na plfoto sposobem oceniania zdjęć jest ocenianie ich ze względu na kryteria estetyczne - niezależnie od kategorii. Nie ocenia się na ogół się zdjęć ze względu na kryterium informacyjne. Myśli się obrazem, nie tematem - w tym upatruję przyczyny słabości zdjęć z kategorii "reporterskie" - zdecydowanie najsłabszego działu portalu. 3. Moim celem było zwrócenie uwagi na to właśnie zjawisko - na przykładzie konkretnego zdjęcia, skoro pod nim wywiązała się dyskusja.

Dziękuję za wizyty i komentarze – z doskoku, bo obrady Kogresu właśnie się zakończyły i jestem w trakcie pakowania się. Nie spodziewałem się, że to akurat zdjęcie wywoła polemikę, ale Choszczman ma rację (Choszczman [2009-09-25 12:27:49]). – dając na plfotote ciepłe jeszcze zdjęcia w tempie redakcyjnym, czy agencyjnym liczyłem także na rozmowę o tym, czym jest fotografia reporterska. Skoro pod wielkim dachem plfoto jest miejsce na zdjęcia reporterskie, to warto z niego korzystać i je zamieszczać. Tym bardziej, że panuje wielkie zamieszanie, dotyczące pojmowania tego rodzaju fotografii. Żeby się o tym przekonać, wystarczy otworzyć teraz Galerię w kategorii „Reporterskie”. W odpowiedzi Marcinowki Klepackiem napisałem: „ Reportaż fotograficzny to bardzo pojemne pojęcie. Tym bardziej w plfoto gdzie worek jest jeszcze większy - bo nazywa się reporterskie. Mieści się w nim reportaż społeczny - gdzie bohaterami są zwykli ludzie, a zadanie m autora jest pokazać ważne lub interesujące problemy społeczne. Mieści się tu także fotografia prasowa, newsowa, zdarzeniówki, a także częściowo i fotografia dokumentacyjna. Każde zdjęcie reporterskie wymaga podstawowego opisu - sprowadzającego się do odpowiedzi na pytania - kto lub co, gdzie, kiedy i dlaczego? Nie każde musi budzić silne emocje. Niektóre mają pokazywać "jak było", informować po prostu. Tak jest w tym przypadku.”. Włodek Barchacz, mój od lat przyjaciel, a zarazem utytułowany fotoreporter ( a zarazem autor książek o fotografii reporterskiej) , który – w odróżnieniu ode mnie – przez całe życie trzymał się tego zawodu dopisał: „Zdjęcie, które tu widzisz jest dobrym - żywym, dobrze skomponowanym reportażowym obrazem. A fotografia reportażowa to zdjęcia ludzi uchwyconych "na gorąco", po prostu i az tyle. W historii sztuki fotograficznej zajmuje poczytne miejsce, a "lubi" być prosta, szczera, bezpośrednia”. Wczoraj odwiedzili Kongres – między innymi – Tadeusz Mazowiecki i kardynał Stanisław Dziwisz. W związku z tym, pojawiło się dodatkowo kilku fotoreporterów z gazet i agencji. Z jednym tylko zadaniem – sfotografować wejście tych dostojnych gości. Zrobili to w najbardziej klasyczny sposób – poprosili o chwilkę dla fotoreporterów, ustawili dostojników w odpowiednim miejscu i przez minutę walili seriami, doświetlając lampą, żeby na pewno wyszło ostre, bezcieniowe i nie poruszone. Słowem, zrobili porządne reporterskie rzemiosło, ale nie dzieło portalowe – w tym dominującym tu sensie pojmowania reporterskiej fotografii. Czemu redakcje ponosiły koszty wysłania ludzi w celu zrobienia kilku takich zdjęć? Przecież istnieją lepsze portrety, atelierowe, psychologiczne wręcz – i tańsze w uzyskaniu. Jak byłoby ocenione na plfoto zdjęcie przywódców Wielkiej Trójki na konferencji w Jałcie? Stoją sztywno, są upozowani, nienaturalnie patrzą w obiektyw. Wspólny mianownik jest jeden – wartość wczoraj zrobionego zdjęcia, przedstawiającego dostojników w foyer kongresowym oraz wartość tamtego zdjęcia z Jałty polega na tym, że pokazuje postaci historyczne w danym miejscu i danej chwili – podpisania porozumień, czy wejścia do auli kongresowej. I to jest podstawowy element, nadającym im wartość. To zdjęcie Mai Komorowskiej pokazuje ją też w szczególnej chwili i miejscu – w rozmowie z prowadzącym plenarną sesję profesorem Wnuk Lipińskim. Lipiński w trakcie dyskusji wdał się w dyskusję z profesorem Legutko. Po obradach jedni podchodzili zatem do Wnuk Lipińskiego, inni do Legutki. Sfotografowałem zresztą i jednych, i drugich. Piotr Iberica trafnie zauważył, że składanie gratulacji nie jest ostentacyjne. Można zastanawiać się, dlaczego. No i właściwie o to w tym zdjęciu chodzi. To jest ten rodzaj fotografii, który dawno temu zapoczątkował Erich Salomon. Madame Bovary ma rację – nie chodziło mi o to, żeby zachwycać widzów – chodziło mi o to, żeby pokazać szybko interesujący moment, jeden z kongresowych smaczków. Po co o tym wszystkim piszę – otóż właśnie, żeby pokazać ten praktycznie nieobecny na plfoto rodzaj fotografii. Fotografia reportażowa w plfotowym wydaniu to wyścigi samochodowe, samoloty na niebie, zawody sportowe, dzieci na odrapanych podwórkach, pijaczkowie. Czasem jakieś wydarzenie – ostatnie to bodaj bicie rekordu Guinessa w kozłowaniu, które odbywało się we Wrocławiu i zaowocowało zdjęciami kilku autorów. Brakuje natomiast zdjęć z wydarzeń, przedstawiających znane – na różną skalę osoby, brakuje zdjęć ludzi wyjątkowych. Reporterska fotografia na plfoto nie pełni swojej podstawowej funkcji, jaką jest informowanie. O tym zdjęciu powiem tyle – jest to przyzwoite prasowe zdjęcie. Kilku fotoedytorów z gazet (i czasopism) zainteresowało się nim i chce je mieć w swoim zbiorze – bo a nuż się przyda. Na koniec już nie o fotografii. Zibi Lutomski doradza mi więcej dystansu. Marcin Klepacki woli pozostać przy swoich opiniach. Przez ostatnie trzy dni miałem okazję słuchać ludzi najwybitniejszych w swoich dziedzinach, ekspertów. Otóż charakterystyczne jest to, że mówili oni używając słów „mnie się wydaje”, „jestem zdania”, „sugerowałbym”. Tak jakoś mało dobitnie. Językoznawcy mówili z kolei o zmianach w sposobach komunikowania się, wywołanych także komunikacją elektroniczną – mailami, komunikatorami i smsami. Zauważyli oni, że Internet przyniósł dwa zjawiska w dziedzinie komunikacji: zwiększył kategoryczność sądów oraz zlikwidował autorytety – na forach wszyscy i o wszystkim wypowiadają się, tak jakby świetnie znali się na tym o czym piszą. Te dwa głosy pod zdjęciem wydają się być potwierdzeniem tych ogólnych konstatacji. P.S. Następne logowanie nastąpi pewnie późną nocą, albo dopiero jutro. Pozdrawiam Gości :)

Marcin Klepacki [2009-09-25 02:08:49: no jeśli "od zawsze" to masz okazję to przeświadczenie zrewidować. Reportaż fotograficzny to bardzo pojemne pojęcie. Tym bardziej w plfoto gdzie worek jest jeszcze większy - bo nazywa się reporterskie. Mieści się w nim reportaż społeczny - gdzie bohaterami są zwykli ludzie, a zadanie m autora jest pokazać ważne lub interesujące problemy społeczne. Mieści się tu także fotografia prasowa, newsowa, zdarzeniówki, a także częściowo i fotografia dokumentacyjna. Każde zdjęcie reporterskie wymaga podstawowego opisu - sprowadzającego się do odpowiedzi na pytania - kto lub co, gdzie, kiedy i dlaczego? Nie każde musi budzić silne emocje. Niektóre mają pokazywać "jak było", informować po prostu. Tak jest w tym przypadku. P.S. Ocenę 2 uważam za zaniżoną zdecydowanie

Włodzimierz Barchacz [2009-09-25 01:45:33: większość wymienionych profesorów wchodzi w skład rady Języka Polskiego. (Rada Języka Polskiego jest instytucją opiniodawczo-doradczą w sprawach używania języka polskiego. Jej pierwszym przewodniczącym był prof. dr hab. Walery Pisarek (który obecnie pełni funkcję honorowego przewodniczącego), a od maja 2000 roku stanowisko to objął prof. dr hab. Andrzej Markowski. Wiceprzewodniczący Rady to prof. dr hab. Jerzy Bralczyk i prof. dr hab. Julian Kornhauser). Rada niby wiele może - w dziedzinie języka. Do jej kompetencji należy m.in. analiza i ocena stanu języka polskiego oraz wypowiadanie się w sprawach polityki językowej państwa upowszechnianie wiedzy o języku polskim, jego odmianach, normach i kryteriach oceny jego użycia oraz organizowanie w tym celu dyskusji i konferencji naukowych ocena i wypowiadanie się w sprawach poziomu i potrzeb wydawnictw z zakresu wiedzy o języku polskim i kulturze języka oraz prowadzenie działalności wydawniczej rozstrzyganie wątpliwości językowych co do słownictwa, gramatyki, wymowy ortografii i interpunkcji, a także co do stylistycznego kształtu wypowiedzi poszukiwanie rozwiązań w zakresie używania polskiego w różnych dziedzinach nauki i techniki, zwłaszcza w dyscyplinach nowych opiniowanie nazw proponowanych dla nowych towarów lub usług troska o kulturę języka polskiego w szkołach ustalanie zasad ortografii i interpunkcji języka polskiego wypowiadanie się w kwestii form nietypowych imion nadawanych dzieciom. jednakże język jest czymś żywym, co nie daje się kontrolować i dekretować do końca. A język, którym się komunikujemy jest pochodną naszych zachowań, wiedzy, aspiracji. Uczeni mogą to opoisać, poddać analizie, wskazać implikacje - ale rzeczywistość idzie jakby bokiem. Dlatego daleki jestem od optymizmu. Świetna analizę brutalizacji języka prasy - szczególnie tabloidów i sportowej wygłosił dziś profesor Miodek. Sciskam Cię z Krakowa :)

aniut [2009-09-25 01:52:36]: to akurat kogo zdjęcia reporterskie przedstawiają i w jakich okolicznościach stanowi ich główny walor - w tej dziedzinie reportażu fotograficznego akurat.Jest to niezależne od przeświadczeń. Pozdrawiam

karbik [2009-09-24 23:48:38]: dzisiaj w Jagiellonce mówili o tym językoznawcy w panelu "Kultura języka i debaty publicznej" Moderatorem był profersor Jan Miodek, a uczestnikami profesorowie: Jerzy Bralczyk, Marcin Król, Andrzej Markowski, Radosław Markowski, Walery Pisarek. Z tego, co powiedzieli, wynikało, że z dialogiem nie najlepiej - różnią się języki, wartości, zainteresowania, aspiracje. Pozdrawiam :)

robsson [2009-09-24 23:40:33]: właśnie dlatego jest opis - to normalne w zdjęciach reporterskich :)

bodek74 [2009-09-24 23:34:42]: we wszystkich panelach dyskusyjnych nie dało się uczestniczyć - bo odbywały się w tym samym czasie. te, którym się przysłuchiwałem, były bardzo interesujące. jeszcze bardziej interesujące były rozmowy kuluarowe. Kontakt z ludźmi twórczymi i myślącymi daje wiele do myślenia. O nowej cenzurze, zmianach w komunikacji spowodowanej komórkami i internetem, o brutalizacji języka, o zaniku dialogu w sensie klasycznym - sporo tego było. Ja zaś nie mogłem się oprzeć wrażeniu, jakie wywołuje całkowita nieomal wymiana pokoleniowa - to widać przy rzadko odbywających się imprezach bardzo mocno. Pozdrawiam :)

robsson [2009-09-24 23:33:09]: nie, o tym, że mu gratulowała - nie do wszystkich prowadzących podchodziła; taka scenkkongresowo-towarzyska :)

Bartosz Wojciechowski [2009-09-24 23:28:34:Z prawej nic ciekawego nie było, pani nadchodząc przymknęła kadr. LG zamykal z lewej, nie było na co czekać, Panie. Sesja sie skończyła i ruch był znaczny. jeszczem w Krakowie, net mam bardzo powolny neistety