Deszczowe spotkanie

mało ocen

Opis zdjęcia

To było deszczowe popołudnie. Nie słychać było ludzi, nie słychać było samochodów, tylko rozbijające się krople deszczu i własne nogi człapiące po kałużach. Tylko to było słychać. Mijam zamknięty warzywniak. Właściciel schował nawet skrzynki które zwyczajowo stały przytulone do ściany. Za warzywniakiem rząd drewnianych komórek. Dwoje drzwi jest otwartych, w pierwszych na wózku inwalidzkim siedzi mężczyzna. Patrzy przed siebie. W drugich za siatką spacerują gołębie. Powyżej uchylona kratka przez którą gołębie mogą wyjść z gołębnika. Podchodzę ze słowami o deszczu, który dokucza dziś chyba wszystkim. Odpowiada: panie, deszcz to nic, grad dopiero potrafi bidy narobić. Potwierdzam, ale jestem chyba niezbyt przekonujący, więc dopowiada... a słyszałeś pan o tym locie gołębi z Niemiec do Polski, co to 30 tys. gołębi grad wytłukł? Przypominają mi się jakieś szczątkowe informacje. Mężczyzna ciągnie dalej: co za głupek wypuścił gołębie na gradobicie, tyle ptaków zmarnować. Usłyszałem wtedy całą historię tego lotu, usłyszałem wiele na temat jego ptaków i tego czym, a raczej kim dla niego są. Usłyszałem o chorobach, które czasem nachodzą jego ptasią rodzinę i z którymi sam walczy. Pokazał mi gołębie przysmaki i wskazał które ptaki co lubią najbardziej. Opowiedział jak to ptasi rodzice chwalą mu się młodymi i jacy są wtedy dumni. Usłyszałem wtedy wiele pięknych historii, ale usłyszałem też coś, co \"żelazną ręką\" chwyciło za gardło. W pewnej chwili uśmiech mężczyzny zniknął, a kąciki ust zaczęły dziwnie drgać... a wiesz pan, że to wszystko stracone?... ale co?- pytam. Moje ptaki, moje anioły - odpowiada i zaraz dodaje: w magistracie wydali przepis, że w mieście nie można będzie ptaków trzymać. Panie co z nimi teraz będzie? Płakał... Nie wiedziałem co mam odpowiedzieć, wzrok mi uciekł gdzieś na bok. Na drążku pod okapem siedział bielusieńki Gołąb. Patrzył na nas...