Piosenka o zdychaniu

100%

Opis zdjęcia

Ani mogę kochać, ani mogę śnić Tylko jedno mi dane: ŻYĆ Skulona w grobie Agamemnona wierzę, że przetrwam, że nie jestem odcinkiem Ciało, ciało, ciało... Widzę gęby spleśniałe, oczy plastikowe A gdy mówią do siebie odklejają im się usta I brzozy widzę, wysmukłe zebry ze złotem I rzeki widzę, słyszę...a płyną daleko beze mnie płyną wciąż, choć to ja przeminę Oto ja: trochę kości, 30 kg mięsa, woda życiodajna... Przytul mnie brzozo, nie pozwól na śmierć Więc znów: ciało, ciało, ciało... Ani kochać mogę, ani śnić Ale żyć, no przecież ŻYĆ! No żyj, żyj, bój się i klnij Nie grzesz i drżyj Bóg dał ci i zabierze Bo Bóg ma uciechę No żyć! Żyć mogę, a umrzeć - muszę. Tak więc: ciało, ciało, ciało... I, kurwa, zdycham jak pies A brzozy trwają, rzeki płyną Bóg mówił coś o władzy, a nie mam jej Jestem śmieszną jak wszyscy Nie jestem panem świata tego, Twojego, o Panie! Psy się mnie nie słuchają Dęby długowieczne patrzą z politowaniem A ciała wciąż pragną, śnią i kochają na przekór Tobie i zegarom Tworzą sobie didaskalia Brawurując się na myśli lotne na dojrzewający krzyk, Krzyk, KRZYK! Czy ten wiersz jest krzykiem? Tych parę słów? Jak to wyrazić, ten bunt na... hehehehehehehehehehehehehehehehehehehehehehehehe