czyżbyśmy prowadzili "walkę"? pozdrawiam

:))

@(mb) :))) no właśnie - w przypadku różnych "projektów" napisanie w opisie z jakiego sprzętu, z jakiej kliszy i metody pochodzi fotografia - ma w założeniu zapobiec zarzutowi "złej jakości". I wszystko jest ok. Skoro zaś amator napisze, że świadomie "pogorszył" jakość fotografii - dodając przeostrzenia, przejsakrawienia, rozmaite inne - to taki zapis traktowany jest jako - nie wiem - zabiek mylący? tłumaczenie? prowokacja? Też tego nie rozumiem... :))

@(mb) - spoko :)) - zastrzeżenia co do techniki czy też "opracowania" fotografii - to zupełnie inna sprawa :) Można nawet - według mnie oczywiście, bo dotyczy to moich fotografii - dyskutować, czy "zła jakość" (która to zła jakość była - oficjalnym - uzasadnieniem wymoderowania dwóch fotografii z całej serii) uzyskana świadomie podczas obróbki - koniecznie musi dyskwalifiować fotografię (skoro fatalna "jakość" takich np. pinholi czy innych skanów z przeterminowanego papieru - wręcz podnosi "zalety") czy też nie musi. Ale o to przecież właśnie chodzi - o dyskusję. A moderacja - zamyka dyskusję... :))

:) zdecyduj się - oczywiście jeśli będziesz miał takie widzimisię - czy chcesz prowadzić tę rozmowę na poważnie, czy - z sobie wiadomych powodów - usiłujesz podtrzymać stworzony na Plfoto wizerunek. To, że nie masz "sprecyzowanego stanowiska" - to zwykły zwrot retoryczny - wyrażasz swoje stanowisko i jest ono całkiem wyraźne. Boisz się urazić czytających lub mnie? Niepotrzebnie. Nie zapominam o tym, o czym piszesz - więcej - właśnie w tych - jak to określiłeś: "eksperymentach fotograficznych na pograniczu kiczu" - usiłowałem - sobie, ale i innym ciągle o tym przypominać. Z tym, że - w mojej opinii i z mojego doświadczenia - uważam, iż mówienie o "hekatombie" - nie robi wrażenia na nikim, zwłaszcza na młodzszych. Nawet operowanie bardziej "dokładnymi" wyliczeniami, typu 200000 - również. Niewiele osób jest w stanie sobie wyobrazić taką liczbę ludzi. Dlatego - to oczywiście moje zdanie, nie ukrywam, że nabyte - uważam, o wiele lepiej "przemawia do wyobraźni" podejście spersonifikowane, jednostkowe. Podobnie jak Ty - może nie boję się - ale zdecydowanie nie lubię i nie podobają mi się te wszelkie rekonstrukcje. Są - w większości przypadków dyletanckie, są zabawą. Nie przybliżają historii, a jedynie pozwalają - szerokiemu ogółowi - odsunąć myślenie. Co do RPG i paint-balla - w dzieciństwie bawiłem się - namiętnie - z kolegami na podwórku w "wojnę" (w "policjantów i złodziei"). I już wtedy świetnie się orientowaliśmy, że zbyt szczegółowe i dokładne oddawanie realiów - "psuje zabawę". Ludzie młodsi - a zapewne i Ty do nich należysz - w takie zabawy się nie bawili. Dlatego - przynajmniej część - kompensuje to sobie tymi RPG i paint-ballem. Ale różnica jest zasadnicza - my "bawiliśmy się w wojnę" mając 9-12 lat, współcześnie "grają" w "gry wojenne" (paint-balla, itp.) o wiele bardziej dorośli chłopcy...I zupełnie inne emocje dochodzą do głosu... Moda na Powstanie - to według mnie coś zupełnie innego niż moda na RPG (choć zapewne niektórym się myli). I - tak mi się wydaje - powinno się robić wszystko, by te różnice uwidaczniać. Choć być może - Ty nie boisz się mody na PW - ale boisz się mody na historię - a co za tym idzie - mody na myślenie i na stawianie pytań, na które po prostu nie ma odpowiedzi. Ale - myślenie nie boli...

Dzięki za diagnozę - nareszcie wiem czemu ulegam... Hrabio - zapewne Ty jako - nie wiem czy Warszawiak czy niewarszawiak - tej modzie akurat nie ulegasz... Faktycznie, że "ulegam tej modzie" - i to od ponad 40 lat. Nie rozumiem tylko, czemu nie można napisać - normalnie - że coś komuś nie odpowiada, a trzeba to ubierać w słowa obraźliwe, deprecjonujące i ośmieszjące. A co do rysunku Sawki (Politykę czytuję równie długo i regularnie - tak jak "ulegam modzie" pamiętania o Powstaniu) - to odnoszę wrażenie, że to Ty "uległeś modzie" odbioru prostego i bezpośredniego (tak popularnego dziś wśród kreatywnych inteligentów). Dla mnie - ten rysunek jest bardzo gorzkim komentarzem, ale odnoszącym się zupełnie do czegoś innego - a nie do "warszawskiego schizu"... ps - nie udało mi się jeszcze nigdy uczestniczyć w "jarmarku dla plebsu". Czyżbyś Ty uczestniczył? Jako hrabia?

szczegóły - jak i cała historia - nie są żadnym scenariuszem do RPG ani do gry. Być może współczesność ukształtowała tak Twój odbiór takich "historii". Tak było. I nie było "drugiego życia" ani możliwości zapisani sytuacji tuż przed najgorszym momentem, by przećwiczyć inny wariant... Nie rozumiem co Cię w tym "niepokoi"...

? nie do końca rozumiem przełożenie tego filmu na tę fotografię. A tym bardziej na Powstanie...

Ponieważ niektórym Użytkownikom "się niepodoba" i to niepodobanie przekładają na moderację - gwoli statystyki: fotografia "wisi" już od 1 sierpnia, zebrała 19 komentarzy (moich odpowiedzi nie liczę), nie została oceniona, odsłon 175.

@Li an :)) - to musiała być kiepska gazeta...raczej tabloid...

@Droflum - trafiłeś w sedno. Nie "interesują" mnie inscenizacje - zresztą "nie mam armat". Jeszcze raz dzięki za wymianę myśli. Książki i film (serial) polecam. "Kompania Braci" - powstała na kanwie filmu "Szeregowiec Ryan", a z kolei historia przedstawiona w tym filmie - która jest autentyczną - opisana jest właśnie w książce Ambrose - "Obywatele w mundurach"...

@Dorflum - dzięki za wizytę i rzeczowy komentarz. Pisałem przy innym chyba - taką "opcję" obróbki jaką proponujesz - rozpatrywałem. Być może - w kontynuacji spróbuję zmiany. :) Może wtedy, gdy lepiej opanuję "wtapianie" wklejki w główną fotografię... Co do opisu - częściowo się zgadzam, częściowo nie do końca. Jasne dla mnie jest, że bez opisu, czy tylko z samym tytułem zdjęcie wyraźnie "mówiłoby" (zwłaszcza pokazywane w odpowiednim dniu, czy okresie) o tragedii czy wydarzeniu. Ale - zwróć uwagę, że w opisie zamieszczone są informacje wychodzące poza - przynajmniej moje - możliwości fotograficzne. Choćby i przy tym konkretnie zdjęciu. W wielu filmach, opisach pojawia się motyw bohaterów biegnących do walki ze sztandarem. Andrzej Morro tak właśnie zginął - choć nie chodziło o bohaterstwo. Tylko poruszając się w pelni wyprostowany, w niemieckiej "panterce" z białoczerowną flagą i opaską na ramieniu - mógł zwrócić uwagę lądujących "berlingowców", że nie powinni strzelać w tym kierunku. We wszystkich relacjach powtarza się informacja, że otrzymał postrzał w pierś, od przodu. Cały teren był już pod obstrzałem ze wszystkich stron - bo było widno - i nie wykluczone, że Morro zginął od "bratobójczego" pocisku... Tego się nie da - przynajmniej ja nie potrafię - pokazać na fotografii. :)) Z mojego punktu widzenia całkiem nieźle byłoby, gdyby można pokazać "serię" fotografii o wspólnym temacie - "za jednym zamachem". Wtedy rzeczywiście część opisów nie byłaby potrzebna. Poza tym - o tym, że podczas Powstania wszędzie w Warszawie ginęłi ludzie - wiedzą "wszyscy". Ale opis pozwala na zwrócenie uwagi na jednego, konkretnego człowieka. I ma go przybliżyć. Czytałeś być może - i widziałeś - książki Amabrosa, film "Kompania Braci"? Pokazanie kawałka historii zbiorowości poprzez indywidualnych bohaterów... Do mnie to przemawia... :))) A co do podawanych parametrów - taki mam zwyczaj i staram się przy każdej pokazywanej fotografii o tym pamiętać. Choćby po to, by oglądający mogli pokombinować jaki jest rezultat przy konkretnych "nastawach"... jeszcze raz dzięki i pozdrawiam

:)) całkiem fajne zestawienia... lubię takie. Ale do tego akurat tematu - całkowicie mi nie pasują. Po pierwsze - nie wiem, czy udałoby się odnaleźć stare pocztówki z tych konkretnie - w sumie przypadkowych przed wojną - jak i w czasie Powstania - miejsc. Nie pisząc już o zdjęciach pokazujących te miejsca powiedzmy z okresu października '44 (czy nawet późniejszego). Pomijam fakt, że nie mam dostępu do takich archiwów, a zdjęcia robione przez rodzinę Ojca (w sumie niedaleko bo na Belwederskiej) właśnie w Poswtaniu przepadły...Ale to na marginesie. Chodziło mi o takie przedstawienie tych miejsc - dzisiejsze życie, ale w pamięci jest ten moment indywidualnego dramatu. Dlatego kadr współczesnego widoku - "obrobiony" na "brzydko", na "zniszczony", na "stary". Trochę tak, jakby te fotografie można było znaleźć przy ciałach - ale na tych fotografiach jest widok współczesny. Machina czasu - do przodu od dnia ostatecznego. Taki łamianiec myślowy...i próba jego realizacji - własnymi siłami, bez wykorzystania archiwalnych fotografii. Dlatego -co pisałem chyba gdzieś indziej - zrezygnowałem ze wstawiania fotografii bohaterów tych opowieści... W 'zapasie" mam jeszcze jedną historię - ale na razie nie wiem jak się do niej zabrać. A jest to historia chyba najbardziej znana z tych, które przygotowałem... Wiadomo, gdzie, kiedy i jak zginęła córka Melchiora Wańkowicza - Krystyna (ps. Anna). Ale - jak można wyczytać między innymi z "Ziela na kraterze" - nie udało się odnaleźć miejsca gdzie została pochowana. Nie zaginęła - nie wiadomo gdzie spoczywa... Jak to pokazać - oczywiście z opisem? pewien pomysł mam... ale i tak realizacja nastąpi najwcześniej we wrześniu :))

:) Dzięki za opinię. Sposób "podania" zdjęć to - w sumie - rzecz indywidualna. Właśnie przed chwilą przeczytałem opis wędrówki p. Wańkowiczowej przez popowstańczą Warszawę na Żoliborz, do Domeczku. I kombinowałem przez chwilę - bo opis Wańkowicza bardzo plastyczny jest - jakby zrobić taką serię - opis z "Ziela na kraterze" i współczesny widok... :))

@Raingold :)

@Choszczman - dzięki :)) to zupełnie tak jak ja :))

@Jacku - rozmycie, zwłaszcza brzegów "wklejki" - próbowałem (ale jeszcze nie tym razem :)) ), owalny kształt za bardzo przypominał mi - nagrobne - fotografie. Może gdybym przyjął układ odwrotny - współczesny obraz kolorowy, ostry, jasny, wesoły, "wklejka" z nagrobka w sepii - owal by pasował. Zastanawiałem się jeszcze - wymiennie z krzyżami - nad zeskanowaniem z książek fotografii bohaterów opowieści... ale wtedy nie byłyby to "moje" zdjęcia :)) pozdrawiam i dzięki za spokojną i rzeczową rozmowę :))

@Anka - "nie wygląda dobrze" - w sensie obróbki współczesnej fotgrafii? Nie miało "dobrze wyglądać" - w założeniu... :))

@Jacku - masz na myśli "rozmycie" albo większe "wtopienie" wklejki z fotografią nagrobka? Też o tym myślałem - ale jeszcze nie potrafię tego zrobić :))

@Ruud - jak już napisałem. Szanuję Twoje zdanie, masz pełne prawo do jego wyrażania. Jeśli "fotografii nie ma" - przeczytaj sam opis. Podobno człowiek się uczy przez całe życie. Jeśli już to wszystko wiedziałeś - szkody żadnej nie poniesiesz, więcej będziesz mógł ewentualnie skorygować moje nieścisłości, jeśli nie wiedziałeś - się nauczysz/dowiesz czegoś nowego. To wcale nie jest takie straszne...

Nic nie stoi na przeszkodzie, byś właśnie tak oglądał tę fotografię... To nie jest "artyzm" - raczej coś w rodzaju dokumentacji... zresztą - Ty to świetnie wiesz...

Ruud - Twoje zdanie na temat fotografii - to Twoje zdanie. Masz do niego prawo i ja to prawo szanuję. Moje zdanie na ten temat jest inne - i uprzejmie proszę, byś i Ty uszanował moje prawo do tego zdania. Nawet jeśli różni się od Twojego. A co do Wikipedii - cóż, niektórzy z niej korzystają i to całkiem na serio. Być może te wszystkie informacje, które podałem pod fotografiami z tej serii można znaleźć w tym "Źródle Wiedzy i Prawdy". Nie wiem - choć nie przypuszczam. Mnie - opis zdjęcia "robi" fotografię (oczywiście nie każdą). Tobie - widać nie. Bywa...

Już Ci napisałem - współczuję. Dla mnie - w wielu przypadkach opis (nawet najdłuższy) stanowi integralną, żeby nie napisać - immanentną :) - część całości jaką jest fotografia. Osobom, którym pokazuję takie fotografie jak powyższa - osobiście - dodaję jeszcze historię o tym jak dana fotografia powstała, gdzie odnalazłem wszystkie informacje, jak odszukałem opisane i sfotografowane miejsca, co zobaczyłem, wymyśliłem, sfotografowałem - przy okazji. Ale się nie martw - Tobie to nie grozi... :))

@Ruud - jak na Ciebie nie działa - to trudno. Podzieliłeś się opinią - jak zwykle nie dotyczącą fotografii - za co serdecznie dziękuję. I współczuję. Pozdrawiam.