" W gobelin modro-zielony, w gobelin żółty i siwy dajcie mi uciec, o ludzie! Wkopać się w świat obcy światu, w wełniany dziw ponad dziwy, po życia niesłodkim trudzie.- Przecedzić duszę przez wełnę, przecedzić przez barwy pawie, z trosk się oczyścić i łez.- wejść i odpocząć, i zasnąć, odpocząć z ustami w trawie koloru vert Veronese.- Nade mną liść się rozmnoży, liść się ku ziemi pokłoni i kwiat się stłoczy w wiązanki - wachlarzyk pstry zamajaczy, wachlarzyk w mej żółtej dłoni spoczywającej kochanki.- Na drzewie siądzie gołąbek, spokojny gołąbek z wełny, w zaroślach jeleń się zdziwi - brodaty pan stanie przy mnie, brodaty, miłości pełny, pełniejszy niż ludzie żywi - ten, który nigdy nie zmierzy potęgi ani słodyczy mych ust, spłowiałych korali - który miłości nie szepnie, nie wyśni i nie wykrzyczy, i nigdy się nie oddali.- W gobelin modro-zielony, w gobelin żółty i siwy dajcie mi uciec, o ludzie - wkopać się w świat obcy światu, w wełniany dziw ponad dziwy, po życia niesłodkim trudzie.- "
niezłe naprawdę....
Bardzo ciekawe.
Ależ fajna kompozycja:) Fajny przekaz czuję..... fale uderzają.
Ciekawa praca.
pracę mam ciekawą :)))))))
Ale masz prace czy to piwo wowwwwwwwww
oklaski!
db
bardzo dobre !
jak TY to tworzysz??
bardzo!
AWESOME!!
:))))), no troszkę
wiedziałam, że uleci... :-))
podoba sie
nie jest samo wite to zdjęcie
bardzo wszystkim dziękuję
Jak dla mnie to rewela.
Ożesz w mordę ...;)
a pewnie!
Całkiem odlotowa ta Kasia!:]
ukłaniam się :)
ma klimat
Rozdziobią mnie kruki i wrony...
super
ladne toto
git ;] jest pomysł się liczy ;] bdb
" W gobelin modro-zielony, w gobelin żółty i siwy dajcie mi uciec, o ludzie! Wkopać się w świat obcy światu, w wełniany dziw ponad dziwy, po życia niesłodkim trudzie.- Przecedzić duszę przez wełnę, przecedzić przez barwy pawie, z trosk się oczyścić i łez.- wejść i odpocząć, i zasnąć, odpocząć z ustami w trawie koloru vert Veronese.- Nade mną liść się rozmnoży, liść się ku ziemi pokłoni i kwiat się stłoczy w wiązanki - wachlarzyk pstry zamajaczy, wachlarzyk w mej żółtej dłoni spoczywającej kochanki.- Na drzewie siądzie gołąbek, spokojny gołąbek z wełny, w zaroślach jeleń się zdziwi - brodaty pan stanie przy mnie, brodaty, miłości pełny, pełniejszy niż ludzie żywi - ten, który nigdy nie zmierzy potęgi ani słodyczy mych ust, spłowiałych korali - który miłości nie szepnie, nie wyśni i nie wykrzyczy, i nigdy się nie oddali.- W gobelin modro-zielony, w gobelin żółty i siwy dajcie mi uciec, o ludzie - wkopać się w świat obcy światu, w wełniany dziw ponad dziwy, po życia niesłodkim trudzie.- "
O gustach się ponoć nie dyskutuję :))))))
ja wolę po swojemu :)))
Dzięk ? To już lepiej brzmi dzięks :D
dzięk
Bardzo fajne zdjęcie, ziarno jest dobrze dobrane. Pozdro:)
W morde jeża nawet powiedziałbym !
fajne
jakas tesknota, ucieczka