świetne ujęcie, nie wiem, jak to lepiej nazwać - duch Guliwera i jego zdziwienie wielkością świata; bardzo mi się podoba

eleganckie.

ciekawe

ładne zdjecia robisz serdecznie pozdrawiam

Poznaję tego gościa... widziałem go ponad ćwierć wieku temu. Grubo ponad. Wyrósł, ba, postarzał się, okularów się dorobił, zabawki ma jakby większe... ale to ten sam kolo. Pod deklem ma to samo, co dekady temu. Nic się nie zmienił... Pozdrawiam!

bardzo fajne

oł jea, jak ty to robisz? ja na razie dzieci biorę na dystans:) chyba nie potrafiłabym wejść z nimi w interakcję.

!! ciekawy kadr

takie lubię :)

uważam, żę bardzo dobre

:))

Pomysł pierwsza klasa! Może tylko ostrości mi brak na pierwszym planie.

+++

jest bosko

dla mnie extra

!

nie ma twarzy! szkoda, bo wyszłoby atrakcyjnie.. :(