Super! Już wieczór, bezwietrznie, czuć chłodek i trochę rosa się zaczna. Można jeszcze parę lotów wykonać, póki coś widać przed nocą. Potem śnić o podbojach nieba. Teraz Twoje zdjęcie ożywia moje wpomnienia - cale wakacje kleiłem i puszczałem modele, potem przez kilkanaście lat byłem pilotem. Zdjęcie czaderske - kolory, perspektywa, model w locie, sylwetki postaci :-) Pozdrawiam!
;-) kazdy ma jakąs swoja wizje! moja jest taka ze: duza ilość nieba przytłacza "samolocik" i dla tego spada w dół! gdyby wzbijał się w powietrze byloby (jak dla mnie) z oddechem i ciekawiej, tak mi przeszkadza nibo,,,ale i tak zostanie jak jest przecierz,,,tylko wyraziłem swoją opinie ;-) zapraszam do mnie ,,,,pozdrawiam
MMichniewicz :) Oczywiście masz rację bo też ja o tym też napisałam. Jednak nadal uważam że obcięcie gory zabiera oddech tej fotografii. Fajnie że różnimy się opiniami - świat jakby przez to bywa mniej nudny.
Przepraszam za gadulstwo ale przyszło mi jeszcze do głowy jedno. A mianowicie jeśli swoim zdjęciem poruszymy głęboko choc jedną duszę oznacza to , że fotografia spełniła swoje zadanie.
moim zdaniem duza ilosc nieba nad głowami bylaby ok, gdyby ten "samolocik" leciał do góry a nie spadał do dołu, tak traci dla mnie cały "dynamizm" ale to moja wizja! pozdr
Gerniku masz rację. Ta przestrzeń jest tu niezbędna. Oczywiście można się zastanawiać jak zrównoważyc kadr. Jak sfotografować ten moment kiedy samolocik wzbija się w tę pustą przestrzeń a nie opada :) Nie mniej to bardzo dobra fotografia a ścięcie góry odbiera jej przestrzeń i oddech
Człowieku... zobaczyłem siebie na tym zdjęciu... kawał dzieciństwa biegałem za modelami i kleiłem, czytałem, zadzierałem głowę do góry. Potem przyszły studia, teraz jestem inżynierem lotniczym i codziennie podrywam się wczesnym rankiem bo się nie mogę doczekać pracy. I cały czas zadzieram głowę do góry - na modele ostatnio jakby mniej czasu, choć żona nie protestuje... Dziękuję za tę sentyentalną podróż, też tak będę biegać ze swoimi dziećmi. Idzie do ulubionych. Sentymentalny maks.
mmichniewicz: nie, nie, jeszcze raz nie, kadr świadomie wybrany, duża ilość nieba nad głowami daje przestrzeń, która w tym właśnie zdjęciu jest potrzebna, po ucięciu nieba 100 razy gorzej by wyglądało,to jest zdjęcie reporterskie jeden strzał 300mm, więc nie ma co rozważać ułożenia aparatu, pozdrawiam :)
Komentarze
Super! Już wieczór, bezwietrznie, czuć chłodek i trochę rosa się zaczna. Można jeszcze parę lotów wykonać, póki coś widać przed nocą. Potem śnić o podbojach nieba. Teraz Twoje zdjęcie ożywia moje wpomnienia - cale wakacje kleiłem i puszczałem modele, potem przez kilkanaście lat byłem pilotem. Zdjęcie czaderske - kolory, perspektywa, model w locie, sylwetki postaci :-) Pozdrawiam!
apropo, zadkie sa ostatnio takie dyskusje jak tu, bez obrażania,,, ile ciekawiej!...pozdr
;-) kazdy ma jakąs swoja wizje! moja jest taka ze: duza ilość nieba przytłacza "samolocik" i dla tego spada w dół! gdyby wzbijał się w powietrze byloby (jak dla mnie) z oddechem i ciekawiej, tak mi przeszkadza nibo,,,ale i tak zostanie jak jest przecierz,,,tylko wyraziłem swoją opinie ;-) zapraszam do mnie ,,,,pozdrawiam
MMichniewicz :) Oczywiście masz rację bo też ja o tym też napisałam. Jednak nadal uważam że obcięcie gory zabiera oddech tej fotografii. Fajnie że różnimy się opiniami - świat jakby przez to bywa mniej nudny.
jak kadr z 'marzyciela' można się rozmarzyć.. :)
mmichniewicz, Michał Mielcarek: po ucięciu kadru samolot jest przytłoczony do ziemi, czy tego nie widzicie ?
Przepraszam za gadulstwo ale przyszło mi jeszcze do głowy jedno. A mianowicie jeśli swoim zdjęciem poruszymy głęboko choc jedną duszę oznacza to , że fotografia spełniła swoje zadanie.
moim zdaniem duza ilosc nieba nad głowami bylaby ok, gdyby ten "samolocik" leciał do góry a nie spadał do dołu, tak traci dla mnie cały "dynamizm" ale to moja wizja! pozdr
Komentarz Kuby wzruszający :)
Gerniku masz rację. Ta przestrzeń jest tu niezbędna. Oczywiście można się zastanawiać jak zrównoważyc kadr. Jak sfotografować ten moment kiedy samolocik wzbija się w tę pustą przestrzeń a nie opada :) Nie mniej to bardzo dobra fotografia a ścięcie góry odbiera jej przestrzeń i oddech
Człowieku... zobaczyłem siebie na tym zdjęciu... kawał dzieciństwa biegałem za modelami i kleiłem, czytałem, zadzierałem głowę do góry. Potem przyszły studia, teraz jestem inżynierem lotniczym i codziennie podrywam się wczesnym rankiem bo się nie mogę doczekać pracy. I cały czas zadzieram głowę do góry - na modele ostatnio jakby mniej czasu, choć żona nie protestuje... Dziękuję za tę sentyentalną podróż, też tak będę biegać ze swoimi dziećmi. Idzie do ulubionych. Sentymentalny maks.
mmichniewicz: nie, nie, jeszcze raz nie, kadr świadomie wybrany, duża ilość nieba nad głowami daje przestrzeń, która w tym właśnie zdjęciu jest potrzebna, po ucięciu nieba 100 razy gorzej by wyglądało,to jest zdjęcie reporterskie jeden strzał 300mm, więc nie ma co rozważać ułożenia aparatu, pozdrawiam :)
zdjecie ma potrencjal! Ratuj go Gernik! Tnij, kadruj! Naprawiaj!
juz 100 razy lepiej by wygladało w "panoramie",tj. uciac niebo na głowami osób,,,Ja osobiscie próbowałbym zrobic maksymalnie z poziomu ziemi i blizej!
niedopracowane!
super :)
świetne!
Wspomnienie z dzieciństwa. Fajny klimat. Pzodrawiam.
Ładnie w kadrze się dzieje. Kolorystyka śliczna :-)
zafascynowanie