Tuż przy oknie usiadł czas Jeszcze raz westchnął Jeszcze raz uderzył się w pierś I zamilkł, lecz czy na zawsze? Tuż przy oknie zatrzymał się czas Opleciony pajęczyną wspomnień W towarzystwie natrętnych much Stoi z nadzieją na wieczny odpoczynek Tuż przy oknie Przez które od dawna nie patrzył nikt Rzeczywistość wydaje się martwa Ale czasu nie oszukasz – bo życie mknie do przodu wciąż! (Zajefajna fotka, daje do myślenia)

ależ sytuacja ma potencjał!