18. QUAND’IO SON TUTTO, VOLETO… Ilekroć cały obracam się w stronę, Gdzie jej promienne oblicze jaśnieje, Gdy w myśli światło oglądam natchnione, Które we wnętrzu mrozi mnie i grzeje, O serce boje się, bo śmierć je toczy I bliski koniec życia mego czuję, Idę, jak ślepy, który stracił oczy, Nie wiem, gdzie zajdę, a jednak wędruję. Tak przed ciosami śmierci wciąż uciekam, Lecz nie tak szybko, aby pożądanie Za mną nie biegło, wierny cień człowieka. Idę w milczeniu, bo mój głos rozpaczy Każdego wzruszyć do łez byłby w stanie, A ja sam pragnę płakać. I sam płaczę Francesco Petrarca

niprzeciętne, niebanalne, nowe i swieże. a portfolio do ulubionych. pozdr :)

super :))))

ładne

duuuzy plus za zdjecie , niebanalny kadr , glebia ostrosci na odpowieniej ogniskowej :)

chcailoby sie kolo niej polozyc i popatrzec w sufit wymyslajac rozne dziwne rzeczy

No i przegapiłem prześliczne zdjęcie... Ale na szczęście da się to naprawić ;-)

miłe...

niezly pomysl i kompozycja...pozdrawiam i zapraszam do siebie :)

bardzo ladne

pięknie, do idealności jeszcze tylko trochę więcej ostrości na rękę w oddali, gratulacje za portfolio

Twoje portfolio wypelnione jest swietnymi zdjeciami !!!!! Naprawde swietnymi !!!!

piekne światło i neutralna kolorystyka :)

Ciekawa kompozycja. Dobre zdjęcie.

moze byc

Ładnie i subtelnie.

cieplutkie

trafia w moje zmysly

Bardzo ladne... delikatne :)

o proszę... takie bardzo lubię, ładne światło, bdb układ cieni, duża zmysłowość ujęcia. dla mnie bdb. pozdrawiam

nice.. :)