dziecko jak dziecko, każdy wie. Ma dość ciągłego: usiądź na chwilkę, nie ruszaj się, jeszcze momencik, jeszcze jedno ujęcie i koniec itp., itd. Jednym słowem pot z czoła. Ale jak uchwycimy razem ten ułamek sekundy i potem przenosimy go na papier - ono szczęśliwe też chce fotografować!

i ja pozdrawiam. I cieszę się, że się podoba... dzięki

bardzo dziękuję Izabelindo...