Vitja: ...właśnie to zdjęcie na koniec, bo tak naprawdę nie ma znaczenia, o jaką wojnę chodzi - każda jest BE i każda niesie paskudne spustoszenia [co do zdjęcia: mnie samą efekt kolorostyczny mocno tu zaskoczył w zestawieniu z sylwetką]

Bołysku: zdjęcia nie sa pomyślane jako samodzielne twory, lecz jako całość dopełniająca lub ilustrująca kawałek historii - tej sprzed 65 lat i tej współczesnej

benshee: na marginesie - faktycznie jest grupa ludzi pełniących jakby rolę strażników bunkrów, a poniekąd i historii w nich się snujących 60 lat temu. Tacy zaglądają do bunkrów kilka razy w roku - ma się wrażenie, że nigdy im się to nie nudzi. Zwykły turysta wpadnie, popatrzy i wypadnie, a Ci jakby degustowali, sprawdzali, czy wszystko jest na swoim miejscu, jeśli znajdą pustą flaszkę po napoju, papierki po chipsach, natychmiast zbierają i wynoszą w drodze powrotnej do śmieci. Nie opytają, czy ktoś im za to zapłaci... Uzbrojeni w poważne latarki i parę innych rzeczy [przydatne np. przy nietoperzach] potrafią wiele powiedzieć o tym, co się tu działo dawniej, ale i o dzisiejezym życiu bunkrów. Ja sama wracam w to miejsce często, a tegorocznego lata po prostu zapragnęłam czegoś więcej niż samych odwiedzin. Magia historii przemówiła, ale i niesamowity [bardzo mroczny, ponury] klimat miejsca, ten zapach, którego nie sposób z niczym porównać i... wiele innych...

Marcin vel Marian: sztuczne, hmm... Kolory, ujęcie? Nie bardzo rozumiem. Jeśli pierwsze, to owszem - zdumiona jestem ciepłym odcieniem szczurzoszarych na codzień murów bunkru w tym zdjęciu, bardziej kojarzącym się z piaskami pustyni niż nizinną twierdzą. Tak jednak wyszło i nic przy tym nie dłubałam, nie podkręcałam. Inaczej kolory zarejestrowały się na kliszy znowu...