Dziekuję bardzo Andrzeju i ciepło pozdrawiam:)

Astrid, powiem tak: chętnie znoszę wszelką krytykę, ale nie twoją. Zdążyłam cię poznać pod wieloma wiszącymi tu fotografiami, gdzie pozostawiałaś swoje "mądrości". Lubię się uczyć i wiem, jak wiele jeszcze pracy przede mną. Ale od ciebie rady nie przyjmę, gdyż nie jest podyktowana chęcią pomocy; raczej zabarwiona goryczą. Puste kłosy dumnie wznoszą się ku niebu, zaś kłosy pełne ziarna w pokorze pochylają się ku ziemi.

moi drodzy :) jutro wieszam cerkwię w hołdzie dla Antoniego. Nie będzie się czym zachwycać, ale koniecznie chciałam ją pokazać naszemu "cerkiewnikowi" :) A potem....zobaczymy :)

a owszem, owszem Arturze, nie ukrywam, że jest mi bardzo miło :)

dziękuję Izabelindo:)

och crnimo, chciałam tylko zobaczyć, co tam sie dzieje pod moim zdjątkiem:) Poza tym nie włączam po to, żeby pracować:) Dziś to już tylko mała przyjemność :)

dziękuję alexandro:) i również pozdrawiam:)

no to jeszcze sporo się musze nauczyć o makro :) Ach... nie ma dni wolnych od pracy nad sobą :) Dziękuję i pozdrawiam:)

Owszem Aniu, czytałam i już otwiera mi się Jego stronka. Dziekuję i pozdrawiam :)

witaj crnimo:) cieszę się, że Ci się podoba, a zielony to mój ukochany kolor:)

nietypowe makro....a jakie jest typowe jesli moge wiedzieć?

Antoni, cerkiew będzie następna, obiecuję. Musze Cię jednak uprzedzić, że nie bedzie taka, jak Twoja. Zrobiłam ją przypadkiem i nie jestem z niej za bardzo zadowolona. Poza tym jest murowana, ale całkiem opuszczona...Zresztą sam zobaczysz - wkrótce :) Pozdrawiam ciepło :)

PePe - musisz wiedzieć, że i ja tak myślałam, gdy zafascynowana oglądałam zdjęcia tutaj zamieszczone. Zupełnie przypadkiem ujrzałam wnętrze tego słonecznika, pomyślałam więc, że szkoda by było go nie utrwalić. A co do sarny... czesto je obserwuję z okien pociągu i są dla mnie kwintesencją gracji, delikatności i elegancji :)

dziękuję TJagi - mam nadzieję, że nie piszecie tak z powodu mojej prośby o powstrzymanie się od surowości w ocenach ;)

:)))))) Staff - ja też ją widzę, ale udaję, że jej nie ma ;)

Michał , dziękuję, ale jak sam widzisz, co osoba, to ocena. Ale to dobrze, dzięki temu się tu nie nudzimy:) A co do obrazu, gdybym miała talent malarski..... Serdecznie pozdrawiam:)

Artur, szczerze Ci się przyznam, że nie miałam pojęcia, że robienie makro jest tak trudne. To zdjęcie robiłam z ręki, gdyż nie zakupiłam sobie jeszcze statywu. Stąd może jest nie całkiem ostre - wyszło drżenie ręki. Jeśli chodzi o to, co chciałam ukazać, to spodobała mi się struktura, czy raczej faktura kwiatu. Szczególnie zaś właśnie to, o czym piszesz - trójkąciki, które niebawem przerodzą się w pączki, a potem w drobniutkie kwiatki. Zapewne to nie pierwsza i nie ostatnia dla mnie lekcja fotografii. Jeszcze dużo się muszę nauczyć. Ale cieszę się, że się choć troszkę podoba. Dziękuję i również pozdrawiam :)

Dlaczego, jeśli mogę spytać?