Żeby dojść do cmentarzyku trzebabyło iść kilometr w góry od wioski. Znajduje on się jakby na półce skalnym, a kwaterki przygotowywane są o wiele wcześniej przygotowywane - stoi taka mała kopareczka, która drąży otwory w skale. Atmosfera niesamowita. Na cmentarzyku oprócz mnie i mojej dziewczyny nikogo. Aby na niego wejść sami otwieraliśmy furtkę. Zgrzyt zasuwy przerwał tę ciszę. Potem już tylko skradaliśmy się w zadumie. Zero szelestu, żadnego wiatru, w dole Adriatyk, wioski nadmorskie, a nad nami wysokie góry wapienne. Cisza. Kompletna cisza. Na środku cmentarzyka stoi mała kapliczka z dachem zrobionym z łupków wapiennych. W środku dwie trumny, figurka, krzyż kilka zgaszzony zniczy. Klękamy. Cmentarzyk jest miejscem na którym spory wojny bałkańskiej nie obowiązują. Obok siebie groby chorwatów z krzyżami jak i serbów z czerwoną gwiazdą. Widać umundurowanych młodych mężczyzn na zdjęciach. Czasem czerwona gwiazda na płycie nagrobnej. W obliczu śmierci już nie ma wojen. Jest tylko cisza i pokój.

Kwaterka z widokiem na morze, aż chce się... :)

Taka kwaterka na wieczność to pełen wypas. Z widokiem na morze :)