Filip Szerloku: jak to nie widzisz co to jest? To wiwiór strasznik, mój totem.

będzieładnie/bartku: 1) na początku przyjąłem 6 ASA, ale się przeliczyłem, czułość twardej fomy jest niższa. Genralnie robiłem to tak, - przy świetle, w którym dla 100ASA przyjmuję 1/125 a dla przesłony 5,6 albo 8 - to przy lubjitjelu dla przysłony 16/22 przyjmuję czas około 30 sekund. Tak naprawdę jednak należy to ustalić eksperymentalnie, bo nawet jak porównasz zdjęcia te dwa z serii to zobaczysz że nie są równo naświetlone. 2) kunio otani nie zaciekawiło, ale jejku jejku 1000krotnie wynagrodziła mi to Panna Imo :D 3) Bartek! Brudzio, Karol jestem :) >>>>> PS. techniczne (baryt to baryt zawsze wymaga dłuższego naświetlania, plastik mniejszego oczywista) >>> jeżeli się chce więcej szczegółów to należy używać miękkiego papieru

luc: oczywiście że trzeba by powąchać i pomiętosić, ale równie dobrze można by powiedzieć to o zdjęciach które ogląda się (dajmy na to) w Fotografii, Pozytywie, itp. albo nawet i ostatnio np. zdjęcia Michajlowicia w Przekroju. Posłużę się ostatnim przypadkiem - oglądając serię Gdybym był Niemcem... które mieści się max na stronie A4 nie doświadczysz tego, co doświadczasz oglądając to w oryginalnym wymierze, który zazwyczaj przekracza 2x2metry. Ale czy to oznacza, że nie ma sensu publikować tych zdjęć w czasopismach? W pewnym sensie, każde zdjęcie, które nie jest oryginałem oferuje ci tylko lichą prezentację, przedsmak tego, co Cię czeka gdy będziesz miał okazję zobaczyć coś w oryginale. Tu właśnie myślę zbliżamy się do istotnej kwestii w dyskusjii o fotografii analogowej i fotografii cyfrowej w ogóle. Moim zdaniem, jej ( cyfrowej) głównym mankamentem jest to, że jest symulakronem, tzn., kopią nie posiadającą oryginału. (Uwaga! - Nastąpiło totalne spłaszczenie i uproszczenie tematu). Ale to już zupełnie inna historia... Zmierzam do tego jednak, że jeżeli coś stoi na przeszkodzie publikowania w ogóle na plfoto, to jest to właśnie problem tego, co jest oryginałem? Czy zeskanowany obraz z negatywu obrobiony w PSie (np) jest jeszcze kopią, odbitką, czy też jest już samoistnym tworem - ale właśnie nie mającym odbicia w rzeczywistości? No cóż, jest to też kwestia wirtualności plfoto w ogóle - dotyczy to nie tylko zdjęć, ale też i osób, tego, że kojarzymy kogoś po nicku a niekoniecznie znamy go jako rzeczywistą postać. A więc w przyjętej skali jesteśmy tylko symulakrami (naszymi kopiami, które nie wymagają pokrycia w rzeczywistości, albo go mają w ogóle w znikomym stopniu - np. wtedy gdy ta sama osoba prowadzi kilka kont). Więc jesteśmy symulakronami, które przentują własne symulakra czyli foty bez pokrycia w rzeczywistości. Teraz spójrzcie jeszcze raz na wiwióra - jest to zwierzę, które możemy zidentyfikować, ale czy ktokolwiek łudzi się, że widzi jego oryginalną postać? Filip nie widzi jej nawet po odwróceniu obrazu z negatywu :)