Mnie się podoba.

.......++++++

Spoko, tak na marginesie dodam, że większość zdjęć masz świetną. Szczególnie podobają mi się przyrodnicze.

Cały rejon na lewo od Młynarza jest w cieni, a mimo to same wierzchołki są ciemniejsze, to samo oświetlona część Kopy Spadowej, zaraz przy szczycie jest o wiele ciemniejsza, niż tak samo oświetlone niżej znajdujące się części. Tak, jak pisałem - nie byłby to (dla mnie oczywiście) problem, gdyby nie ten dół, na którym nic nie ma i który odwraca (jasnością) uwagę od tematu. Zdjęcie można wyraźnie podzielić wzdłuż linii gradientu i te oddzielne części (dla mnie) zupełnie do siebie nie pasują. Żeby cokolwiek się działo na tym pierwszym planie, to co innego, ale tu "nie ma nic".

Deko powyżej połowy zdjęcia widać, że np Wierzchołek Rysów i Kopy Spadowej jest ciemniejszy niż niżej położone partie - w tym zarówno te oświetlone jak i zacienione. Może i to by tak nie gryzło, gdyby pojechać dół miękkim gradientem, tak żeby środek kadru był najjaśniejszy i przyciągał wzrok, a nie dół zdjęcia, który nic tutaj nie wnosi, poza odwracaniem uwagi od tematu zdjęcia.

Na tym zdjęciu można narysować krechę poziomą gdzie kończy się filtr i oddziela znacząco różniące się od siebie połówki zdjęcia, które, dla mnie, kompletnie do siebie nie pasują. U Nienartowicza zdjęcia stanowią spójną całość, zarówno kompozycyjną, jak i oświetleniową - tutaj tego nie ma - jest "dramatyczna", ciekawa góra i zupełnie nijaki, "sielankowy" dół, odwracający uwagę od tematu zdjęcia, z niczego niewnoszącym, nijakim pierwszym planem.

Przykładem bardzo dobrej kreacji w krajobrazie są dla mnie zdjęcia Nienara - gdybyś chciał wiedzieć co mam na myśli.

Ma być wykreowane tak, żeby nie raziło

Najpierw trzeba by zdefiniować "prawdę". Prawda - czyli co? "Tak tam było"? Jeżeli tak, to nigdy nie będzie "prawdy" bo aparat to nie jest ludzkie oko, zawsze przedstawia tylko jakąś wersję fotonów złapanych na matrycę. Ja w podejściu do fotografii, rozumianej jako sztuka, hołduję temu, co pisał Dederko. Czy to dobrze, czy nie? Nie wiem. Każdy niech sobie postrzega po swojemu. Nie zależy mi na przekonaniu kogokolwiek i jestem ciekaw zdań odmiennych. Pozdrawiam

Czym tak naprawdę jest dzisiaj fotografia? ... i gdzie leży granica prawdy?

Rzecz w tym, że po tej łące słońce jeszcze nie świeci. Pojechałeś górę twardym filtrem połówkowym, którego linię można by wręcz narysować na tym zdjęciu - cała sztuka użycia takich filtrów jest taka, żeby tego nie było widać na zdjęciu w taki sposób jak tu (vide - Nienar). Pozwolę sobie też zacytować zdanie, które przeczytałem tu lata temu (nie wiem niestety czyje): "mnie nie obchodzi jak tam było, chciał bym oglądać dobre zdjęcia" - bardzo mi to podeszło :) Fotografia rozumiana jako sztuka to nie jest "pokazywanie jak tam było" (to z Dederki). To oczywiście tylko i wyłącznie moja opinia, nikomu nie każę się z nią zgadzać.

IMHO źle to wygląda jak cienie na zdjęciu są jaśniejsze od świateł. "Groźna" klimatyczna góra fotki zupełnie gryzie się z sielankowym dołem, nie pasuje to do siebie.