Opis zdjęcia

Światło rozpływa się po skórze jak rzeka po kamieniach, kreśląc mapę niewidzialnych granic między jawą a snem. Geometria cieni staje się alfabetem, którym ciało opowiada swoją tajemniczą historię. W tej czarno-białej symfonii, gdzie każdy ton szarości śpiewa swoją nutę, rodzi się poezja bez słów. Czas zatrzymuje oddech, a przestrzeń kurczy się do rozmiaru ludzkiej dłoni. Tu, gdzie światło całuje ciemność, powstaje język starszy niż wszystkie księgi świata.

Komentarze

Big Don Ovich2 min temu

Super!

Piotr-M47 min temu

:), mega dobre +++, i opis 👍

MA

markus49 min temu

Ty poeta czy fotograf jesteś ale jedno i drugie dobrze ci wychodzi.

Greenhorn3 godz. temu

niezły kamuflaż... ;) za Grzegorzem

Grzegorz Pawlak3 godz. temu

super