Wiem, że gdzieś cenny kamień schowany jest w ziemi
Przed światem. Mrok zna jeno i chłód z zapomnieniem.
Słońce nie da mu blasku, wciąż przegrywa z cieniem.
Jakże chciałbym go dotknąć rękoma swojemi.
Rośnie, wiem, kwiat cudowny, co to przed innymi
Tak swą urodą pierwszy, jak w swoim wonieniu,
Miast świat słodyczą poić, mrze w osamotnieniu.
Pragnę się w nim zanurzyć zmysłami wszystkimi.
Lecz uroda klejnotu czy woń kwiatu cudna,
Na bagna mnie zawiedzie wreszcie, jeśli złudna.
Tam człowiek i najtwardszy grób tylko znajduje.
Że nie, Nadzieja tli się we mnie światłem małym.
Sam już nie wiem doprawdy, jakże pokochałem
Blask którego nie widzę, woń której nie czuję.
M.d Reocena
+++
Jak obraz, piękna tonacja
Pięknie dziękuję za miłe i ciekawe komentarze :)
Wiem, że gdzieś cenny kamień schowany jest w ziemi Przed światem. Mrok zna jeno i chłód z zapomnieniem. Słońce nie da mu blasku, wciąż przegrywa z cieniem. Jakże chciałbym go dotknąć rękoma swojemi. Rośnie, wiem, kwiat cudowny, co to przed innymi Tak swą urodą pierwszy, jak w swoim wonieniu, Miast świat słodyczą poić, mrze w osamotnieniu. Pragnę się w nim zanurzyć zmysłami wszystkimi. Lecz uroda klejnotu czy woń kwiatu cudna, Na bagna mnie zawiedzie wreszcie, jeśli złudna. Tam człowiek i najtwardszy grób tylko znajduje. Że nie, Nadzieja tli się we mnie światłem małym. Sam już nie wiem doprawdy, jakże pokochałem Blask którego nie widzę, woń której nie czuję. M.d Reocena
Podoba się:)
Wszystko gra - pomysłowe.
piękna praca !!!
Yes.yes.
...pomysł, kadr, tonacja...bardzo...