Sonet jesienny
Pytają mnie twe oczy, przejrzystsze od wody:
"Mów, dziwaczny kochanku, czy mam zalet dużo?"
Bądź piękna i milcz, błagam! Moją duszę nużą
Wszystkie cechy prócz zwierząt antycznej pogody.
Ty, która mnie kołyszesz gwoli snu osłody, -
Potępieniec się wzdraga przed wspólną podróżą,
Serca czarnym sekretom wyznania nie służą,
Wstrętne mu namiętności i sprytu dowody.
Kochajmy się łagodnie. Mroczny Amor młody
Napina łuk fatalny - już się nieba chmurzą...
Znam jego arsenału potępieńcze płody:
Zbrodnia, zgroza, szaleństwo! O bledziutka różo!
Ciebie, jak mnie, zwarzyły już jesienne chłody...
O moja taka blada, taka zimna Różo!...Charles Baudelaire
Subtelnie i pięknie.
Sonet jesienny Pytają mnie twe oczy, przejrzystsze od wody: "Mów, dziwaczny kochanku, czy mam zalet dużo?" Bądź piękna i milcz, błagam! Moją duszę nużą Wszystkie cechy prócz zwierząt antycznej pogody. Ty, która mnie kołyszesz gwoli snu osłody, - Potępieniec się wzdraga przed wspólną podróżą, Serca czarnym sekretom wyznania nie służą, Wstrętne mu namiętności i sprytu dowody. Kochajmy się łagodnie. Mroczny Amor młody Napina łuk fatalny - już się nieba chmurzą... Znam jego arsenału potępieńcze płody: Zbrodnia, zgroza, szaleństwo! O bledziutka różo! Ciebie, jak mnie, zwarzyły już jesienne chłody... O moja taka blada, taka zimna Różo!...Charles Baudelaire
Sonet jesienny