Ten, kto ptakowi lot I śpiew I pierze, Kwiatom ich długi lisc i barwy czyste, Trawie zielony mrok i zapach wszystek, I łąkom trawy i kwiaty odbierze, I niebu gwiazdy, słonce, zorze świeże, I jeleniowi rogi gałęziste, Samą zagasi miłość on zaiste W sercu szlachetnym, i żar żywy w wierze. Bo bez miłości serce się przemienia W dom bez nadziei i drzewo bez liści, W rzekę bez fal i źródło bez strumienia. Z wszelkiego smutku miłość duszę czyści; Jak wiele w świecie całym zachwycenia, To zakochani wiedzą i artyści. Matteo Maria Boiardo
Ten, kto ptakowi lot I śpiew I pierze, Kwiatom ich długi lisc i barwy czyste, Trawie zielony mrok i zapach wszystek, I łąkom trawy i kwiaty odbierze, I niebu gwiazdy, słonce, zorze świeże, I jeleniowi rogi gałęziste, Samą zagasi miłość on zaiste W sercu szlachetnym, i żar żywy w wierze. Bo bez miłości serce się przemienia W dom bez nadziei i drzewo bez liści, W rzekę bez fal i źródło bez strumienia. Z wszelkiego smutku miłość duszę czyści; Jak wiele w świecie całym zachwycenia, To zakochani wiedzą i artyści. Matteo Maria Boiardo
To też... :-)
BDB
Piękne.
pięknie opowiadasz
ładne
Piekne !