95 Gdybym tak w rymy umiał myśli moje Zamknąć, jak w sobie serce je zamyka, Jestże gdzie dusza twarda tak lub dzika, Co by je słysząc, łez wstrzymała zdroje? Wy, którym próżno stawiać tarcz lub zbroję, Czarowne oczy mego przeciwnika! Toż wzrok wasz we mnie nawet to przenika, Co wypowiedzieć chciałbym, choć się boję. Więc gdy promieniem waszym tak się palę, Jako goreje słońca blask w krysztale, Wyznaniem winy czyliż los mój zmienię? Ze wszystkich takich, co ufali szczerze, Każdy zbawienie dotąd miał w swej wierze – Ja tylko jeden mam z nich potępienie! Francesco Petrarca
95 Cosí potess'io ben chiuder in versi i miei pensier', come nel cor gli chiudo, ch'animo al mondo non fu mai sí crudo ch'i' non facessi per pietà dolersi. Ma voi, occhi beati, ond'io soffersi quel colpo, ove non valse elmo né scudo, di for et dentro mi vedete ignudo, benché 'n lamenti il duol non si riversi. Poi che vostro vedere in me risplende, come raggio di sol traluce in vetro, basti dunque il desio senza ch'io dica. Lasso, non a Maria, non nocque a Pietro la fede, ch'a me sol tanto è nemica; et so ch'altri che voi nessun m'intende. Francesco Petrarca
badziol, dzięki ale chodziło mi o zdjęcie z katalogu Zdjęcie dnia. :)
b. ładne, podoba mi się przyciemnienie u góry, ale cień za postacią już nie bardzo; poza ok :)
:)
Pieknie !
thx :)
bdb
Piękne.
95 Gdybym tak w rymy umiał myśli moje Zamknąć, jak w sobie serce je zamyka, Jestże gdzie dusza twarda tak lub dzika, Co by je słysząc, łez wstrzymała zdroje? Wy, którym próżno stawiać tarcz lub zbroję, Czarowne oczy mego przeciwnika! Toż wzrok wasz we mnie nawet to przenika, Co wypowiedzieć chciałbym, choć się boję. Więc gdy promieniem waszym tak się palę, Jako goreje słońca blask w krysztale, Wyznaniem winy czyliż los mój zmienię? Ze wszystkich takich, co ufali szczerze, Każdy zbawienie dotąd miał w swej wierze – Ja tylko jeden mam z nich potępienie! Francesco Petrarca
95 Cosí potess'io ben chiuder in versi i miei pensier', come nel cor gli chiudo, ch'animo al mondo non fu mai sí crudo ch'i' non facessi per pietà dolersi. Ma voi, occhi beati, ond'io soffersi quel colpo, ove non valse elmo né scudo, di for et dentro mi vedete ignudo, benché 'n lamenti il duol non si riversi. Poi che vostro vedere in me risplende, come raggio di sol traluce in vetro, basti dunque il desio senza ch'io dica. Lasso, non a Maria, non nocque a Pietro la fede, ch'a me sol tanto è nemica; et so ch'altri che voi nessun m'intende. Francesco Petrarca