134. Pokoju mieć nie mogę, wojska nie szykuję, bojaźń, otuchę, ogień, lód widzę u siebie i czołgam się po ziemi, i latam po niebie: cały świat zagarnąwszy, nic nie obejmuję. Temu, co mię ni trzyma, ni puszcza, hołduję. anim związan od niego, ani rozwiązany; nibym wolny, a jednak ciężą mu kajdany- anim żyw, ani troski próżen się być czuję. Bez oczu widzę, wołam języka nie mając, chcę sam zginąć, a przecie o ratunek proszę. Sam siebie nienawidzę, a inszych miłuję. Boleścią się posilam, płacz z śmiechem mieszając, jednaki smak tak w życiu, jak w śmierci odnoszę, w takim bycie dla ciebie, pani, się znajduję. F.Petrarca
bdb
134. Pokoju mieć nie mogę, wojska nie szykuję, bojaźń, otuchę, ogień, lód widzę u siebie i czołgam się po ziemi, i latam po niebie: cały świat zagarnąwszy, nic nie obejmuję. Temu, co mię ni trzyma, ni puszcza, hołduję. anim związan od niego, ani rozwiązany; nibym wolny, a jednak ciężą mu kajdany- anim żyw, ani troski próżen się być czuję. Bez oczu widzę, wołam języka nie mając, chcę sam zginąć, a przecie o ratunek proszę. Sam siebie nienawidzę, a inszych miłuję. Boleścią się posilam, płacz z śmiechem mieszając, jednaki smak tak w życiu, jak w śmierci odnoszę, w takim bycie dla ciebie, pani, się znajduję. F.Petrarca
Bardzo dobre.
Ciepłe, ładne
Dziękuję :)
podoba