Opis zdjęcia

Pierwsza wzmianka o zamku w Rydzynie pochodzi z połowy XIV wieku. Była to wówczas siedziba Jan z Rydzyny i Czerniny, rycerza i zaufanego dworzanina Władysława II Jagiełły. W 1658 roku część dóbr rydzyńskich wykupił ród Leszczyńskich, jeden z najmożniejszych rodów dawnej Rzeczypospolitej. Wtedy także zabrano się do przebudowy warownego zamku na luksusową rezydencję. Początkowo pieczę nad budową sprawował Józef Szymon Beletti, architekt króla Korybuta Wiśniowieckiego oraz Jana III Sobieskiego, jednak w końcowym etapie został zastąpiony przez Pompeo Ferrariego. W wyniku tych prac powstał imponujący zespół rezydencjonalny, należący do najokazalszych tego typu gniazd magnackich w kraju. Była to czteroskrzydłowa i trzypiętrowa barokowa rezydencja z narożnymi wieżami otoczona fosą. W latach 1704-09 pełnił on rolę siedziby rodowej Stanisława Leszczyńskiego - elekcyjnego króla Polski. W 1738 roku zamek przeszedł w ręce rodziny Sułkowskich - wykończyli oni zamek jako imponującą, podziwianą do dzisiaj budowlę. Po bezpotomnej śmierci synów Augusta Sułkowskiego majątek został oddany do dyspozycji Kolegium Szkolnego, a niedługo potem przejęte przez Pruską Komisję Kolonizacyjną. Potem było już coraz gorzej. Zamek opustoszał z cennego wyposażenia. W czasie pierwszej wojny światowej w rezydencji mieścił się niemiecki obóz dla francuskich i rosyjskich jeńców wojennych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zamek stał się własnością Skarbu Państwa i trafił pod opiekę Kuratorium Fundacji im. Sułkowskich. Po adaptacji na cele szkolne we wrześniu 1928 roku obiekt stał się siedzibą Gimnazjum, a później także Liceum. Prawdziwa katastrofa nastąpiła po wejściu do zamku radzieckich barbarzynców w 1945- Armie Czerwoną. Wnętrza zostały zdewastowane, a następnie podpalone, w wyniku czego bezcenne dekoracje zostały bezpowrotnie zniszczone. Pozostały tylko wypalone ściany... W 1969 roku zamek przejął Zarząd Główny SIMP (Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich) z przeznaczeniem na ośrodek szkoleniowy i konferencyjny dla środowisk technicznych. W następnym roku rozpoczął się generalny remont, który trwał aż do 1989 roku. W wyniku żmudnych prac odtworzono najważniejsze pomieszczenia dzięki fragmentom oryginalnej dekoracji oraz zachowanej dokumentacji sprzed II wojny światowej.