W swych sukniach falujących o tonie perłowym Idąc zdaje się tańczyć siejąc wokół blaski, Niczym te długie węże, które w ruch miarowy Wprawia fakir hinduski na końcu swej laski. Niczym ponure piaski i niebo Sahary, Zastygłe i nieczułe na ludzkie cierpienie, Jak morza długą falą wezbrane obszary, Porusza się spokojnie, obojętnie, sennie. Jej lśniące oczy z gładkich kamieni są rżnięte I w całej tej naturze dziwnej, symbolicznej, Gdzie z aniołem nietkniętym zlał się sfinks antyczny, Gdzie wszystko tylko złotem, stalą i diamentem - Błyszczy, niczym oblicze zbytecznej planety, Lodowaty majestat jałowej kobiety Charles Baudelaire

;)

:))

bdb

perspektywa super :)

:))

obiektyw też facet

dobre, tylko obiektyw nie wyrobił się w tym formacie i winieta wyszła

oczy... spojrzenie fajnie rzucone przez ramię, przyjemna perspektywa :)

Bardzo dobre.

Się podoba

górnolotne spojrzenie , podoba

+ 8-)