„A po burzy wychodzi słońce po złych, dobre nadchodzą dni po mroźnej zimie, lato gorące, a po rozpaczy, radości łzy. Jeszcze tylko zapomnieć wymazać z pamięci, by nigdy więcej nie wspomnieć tych chwil, w których zabrakło tęczy zapomnieć o smaku łez i bólu, co serce poranił, a żal zostawić za sobą gdzieś, by duszy goryczą nie karmił, przecież słońce już świeci, a uśmiech pojawił się na twarzy nadzieja jak ptak znów przyleci i nowy płomień rozżarzy. Życie zaprasza do tańca sunąc w radosnym pochodzie, a smutek w roli wygnańca znika, jak kamień rzucony do wody. Jak dzień przychodzi po nocy, tak słońce wychodzi po burzy i wiatr przestaje wiać w oczy w tej dziwnej życia podróży…”

witam Gości :) @puento, my wszyscy w tym dysonansie, jest początek i jest koniec, a pomiędzy? jaja... :))