Sanktuarium....

100%

Opis zdjęcia

Nr. 1347. Kościół Najświętszej Krwi Pana Jezusa w Poznaniu jest kościołem rektorskim parafii farnej, posiada również status sanktuarium Pańskiego. Powstał w początku XVIII wieku w kamienicy należącej do Świdów-Szamotulskich, w której zgodnie z legendą Żydzi profanowali skradzione hostie w 1399. W roku 1620 odnaleziono zamurowany w filarze stół, na którym miano dokonać zbezczeszczenia. Pozwolenie na budowę wydał w 1668 król Jan Kazimierz. Przebudowa zakończyła się w 1704 roku. Wnętrze tworzy jedna nawa. Są trzy bogato rzeźbione ołtarze barokowe. Całość świątyni utrzymana jest w jednolitym, bogatym wystroju z pierwszej połowy XVIII wieku. Polichromie nawy głównej, przedstawiające historię hostii wykonał franciszkanin Adam Swach w 1735 roku. Kadr przedstawia ołtarz główny. Na jego szczycie jest kielich z trzema hostiami (pojawiający się często motyw w tym kościele). W górnej części jest Bóg Ojciec, który w prawej dłoni trzyma berło, a w lewej kulę ziemską. Jest on otoczony aniołami i aureolą. Pod wyobrażeniem Boga Ojca jest gołębica – symbol Ducha Świętego. W centrum nastawy ołtarzowej znajduje się cudowny wizerunek Chrystusa "Vir Dolorum", który jest przesłonięty częściowo srebrną blachą. Jezus ma krwawiącą ranę na prawym boku. Cudowny wizerunek jest zasłaniany obrazem Chrystusa Miłosiernego. Po bokach obrazu czterech aniołów trzymających cztery narzędzia męki Chrystusowej; drabinę, gwoździe, młotek i kij. Za mensą ołtarzową drewniane tabernakulum z pierwszej połowy XVIII w. Po obu bokach ołtarza stoją dwie rzeźby, jedna to prawdopodobnie papież (z tiarą na głowie) i Św. Longin (postać trzymająca włócznię)