Rozkosz to patrzeć dla znawcy jedyna
Na pierwszorzędnej sztuki płód misterny.
Jak ludzkich członków, rysów, odwzór wierny
Z życiem oddaje wosk, marmur, lub glina.
I chociaż kiedy dziki wiek przypadnie
Co twory dłuta zdepce i pokruszy,
Pamięć ich piękna nie zaginie w duszy.
Bo się nie darmo w niej odbiły na dnie.
Podobnie wdzięki twoje niezrównane
Przez przedwiecznego mistrza są nam dane,
Jako odbicie nieba w ziemskim pyle;
A choć je starość swym mrozem owionie.
Obraz pierwotnej krasy tkwi w mem łonie
I nie ulega pór niszczącej sile. Michał Anioł
+++
Gratuluję DNO!
Piękny smutek w tym odbiciu widzę :)
Rozkosz to patrzeć dla znawcy jedyna Na pierwszorzędnej sztuki płód misterny. Jak ludzkich członków, rysów, odwzór wierny Z życiem oddaje wosk, marmur, lub glina. I chociaż kiedy dziki wiek przypadnie Co twory dłuta zdepce i pokruszy, Pamięć ich piękna nie zaginie w duszy. Bo się nie darmo w niej odbiły na dnie. Podobnie wdzięki twoje niezrównane Przez przedwiecznego mistrza są nam dane, Jako odbicie nieba w ziemskim pyle; A choć je starość swym mrozem owionie. Obraz pierwotnej krasy tkwi w mem łonie I nie ulega pór niszczącej sile. Michał Anioł
+:)
......db......PG szkodzi dlatego tylko db............
Poznaję Autorkę już po miniaturach :) Pięknie :)