Skolioza.
Wady postawy są przekleństwem społeczeństw żyjących na początku dwudziestego pierwszego wieku. Już dziś zmaga się z nimi wyjątkowo duży odsetek kobiet i mężczyzn, a siedzący tryb życia oraz coraz mniejsze zainteresowanie aktywnością fizyczną sprawia, że uzasadnione są obawy o to, że skala problemu w najbliższych latach będzie rosła zamiast maleć. Leczenie wad postawy jest procesem długotrwałym, który wymaga dużej cierpliwości i determinacji ze strony pacjenta. Warto zatem zainteresować się działaniami profilaktycznymi, walka z przyczynami skrzywienia kręgosłupa może być bowiem znacznie bardziej efektywna niż leczenie ich następstw. Jedną z najczęściej spotykanych (a jednocześnie owianych największą liczbą mitów) wad postawy jest skolioza, wskazane jest zatem poznanie nie tylko jej przyczyn, ale również ewentualnych skutków zaniedbań w jej leczeniu. Nie jest przecież wykluczone, że wiedza ta pomoże w prowadzeniu zakończonej powodzeniem walki o prosty kręgosłup.
Czym jest skolioza?
Choć może się wydawać, że stworzenie definicji skoliozy (choroby będącej przecież przedmiotem licznych analiz prowadzonych przez lekarzy) nie powinno być trudne, w rzeczywistości nie mamy wcale do czynienia z zagadnieniem oczywistym. Już samo obiegowe wyjaśnienie mówiące o tym, że skolioza to boczne skrzywienie kręgosłupa okazuje się być mitem, który utrwalany jest przez dziesięciolecia, mówiąc o skoliozie w rzeczywistości mamy bowiem do czynienia ze skrzywieniem trójpłaszczyznowym. Skolioza to nie tylko skrzywienie w płaszczyźnie czołowej (a więc właśnie boczne skrzywienie kręgosłupa, z którym lekarze spotykają się najczęściej), ale również skrzywienie w płaszczyźnie strzałkowej (tak zwana ordoskolioza albo kifoskolioza) oraz skrzywienie pojawiające się w płaszczyźnie poziomej. Warto przy tym pamiętać, że nie każde odstępstwo od normy musi być natychmiast diagnozowane jako skolioza, zazwyczaj mówi się o niej bowiem dopiero wówczas, gdy zaczyna ono przekraczać dziesięć procent w płaszczyźnie czołowej. Lekarze przypominają również, że nie każda skolioza wymaga leczenia, niekiedy bowiem odchylenia od normy są nieznaczne i nie powiększają się, a zmiany nie maja wpływu ani na wygląd, ani na funkcjonowanie pacjenta.
Żródło: skolioza.com.pl
Podoba....https://www.youtube.com/watch?v=IDMQy1h_OI4&list=PL4CAA0FA4F7828EE5
znowu max
bardzo !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
+
Ja tak mam od dźwigania worków... Świetna fotografia....
Skolioza. Wady postawy są przekleństwem społeczeństw żyjących na początku dwudziestego pierwszego wieku. Już dziś zmaga się z nimi wyjątkowo duży odsetek kobiet i mężczyzn, a siedzący tryb życia oraz coraz mniejsze zainteresowanie aktywnością fizyczną sprawia, że uzasadnione są obawy o to, że skala problemu w najbliższych latach będzie rosła zamiast maleć. Leczenie wad postawy jest procesem długotrwałym, który wymaga dużej cierpliwości i determinacji ze strony pacjenta. Warto zatem zainteresować się działaniami profilaktycznymi, walka z przyczynami skrzywienia kręgosłupa może być bowiem znacznie bardziej efektywna niż leczenie ich następstw. Jedną z najczęściej spotykanych (a jednocześnie owianych największą liczbą mitów) wad postawy jest skolioza, wskazane jest zatem poznanie nie tylko jej przyczyn, ale również ewentualnych skutków zaniedbań w jej leczeniu. Nie jest przecież wykluczone, że wiedza ta pomoże w prowadzeniu zakończonej powodzeniem walki o prosty kręgosłup. Czym jest skolioza? Choć może się wydawać, że stworzenie definicji skoliozy (choroby będącej przecież przedmiotem licznych analiz prowadzonych przez lekarzy) nie powinno być trudne, w rzeczywistości nie mamy wcale do czynienia z zagadnieniem oczywistym. Już samo obiegowe wyjaśnienie mówiące o tym, że skolioza to boczne skrzywienie kręgosłupa okazuje się być mitem, który utrwalany jest przez dziesięciolecia, mówiąc o skoliozie w rzeczywistości mamy bowiem do czynienia ze skrzywieniem trójpłaszczyznowym. Skolioza to nie tylko skrzywienie w płaszczyźnie czołowej (a więc właśnie boczne skrzywienie kręgosłupa, z którym lekarze spotykają się najczęściej), ale również skrzywienie w płaszczyźnie strzałkowej (tak zwana ordoskolioza albo kifoskolioza) oraz skrzywienie pojawiające się w płaszczyźnie poziomej. Warto przy tym pamiętać, że nie każde odstępstwo od normy musi być natychmiast diagnozowane jako skolioza, zazwyczaj mówi się o niej bowiem dopiero wówczas, gdy zaczyna ono przekraczać dziesięć procent w płaszczyźnie czołowej. Lekarze przypominają również, że nie każda skolioza wymaga leczenia, niekiedy bowiem odchylenia od normy są nieznaczne i nie powiększają się, a zmiany nie maja wpływu ani na wygląd, ani na funkcjonowanie pacjenta. Żródło: skolioza.com.pl