Aby twych wdzięków ślad został dla świata, W takiej, co więcej grzeczna, mniej surowa Natura skrzętnie swe powaby chowa. Które czas z ciebie co godziny zmiata. I pozbierawszy z lic twych same kwiaty, Chce z nich twór cudny ulepić tam w niebie Amor zaś ciągle szuka koło siebie Tkliwego serca, by mu dać te szaty; I także westchnień i łez moich strugi Zbiera, by temu nalać je do duszy. Kto znów pokocha piękność odrodzoną. Może szczęśliwszym niż ja będzie drugi, Co ją mękami mojemi poruszy, I to otrzyma co mnie odmówiono. Michał Anioł

hmmmm :)

MSZ niezbyt korzystnie przedstawiona modelka, zabrakło dbałości o szczegóły