Podziwiałem to niecodzienne dzieło, lecz w tego wyniku cudzołożyłem z panną Wikipedią bo mię pegaz kopnął Darku. Wyczytał żem co nieco tamoj i zwędziwszy kopiowaniem treści, przynoszę Ci ją w zębach cytując co następuje: "Autor nawiązał do flamandzkich przysłów "Żaden oracz nie przerywa pracy z powodu śmierci człowieka" i "Śmierci nic nie jest w stanie powstrzymać". Potwierdzeniem tych słów może być obojętność, z jaką przedstawione przez malarza osoby przyjęły nagłą i tragiczną śmierć Ikara. Obraz odbierany jest jako metafora ludzkiego życia, nieuchronności śmierci i obojętności świata na losy jednostki. Według części krytyków dzieło jest pochwałą ciężkiej i prostej pracy, jednocześnie wyraża niechęć do lekkomyślnych czynów, nawet jeśli są one opiewane przez artystów. Według Feliksa Timmermana, autora biografii Brueghela, Ikar jest personifikacją malarzy renesansowych, którzy zamiast malować rzeczy ich otaczające, utwierdzają na płótnach postacie i wydarzenia mitologiczne. Wyidealizowana piękność spala się niczym wosk na słońcu w zetknięciu się z rzeczywistością". - Mam nadzieję, Żeś bawił się, a moje pozdrowienie dotarło celu. necz..
oddycham
a nawet kapitańskie ;)
:)
no jest bomba! najbardziej urzekła mnie ta biel na błękicie:) to jak z czarną kropką na białym tle dogłębne i wyraziste bardzo mocny przekaz!
Podziwiałem to niecodzienne dzieło, lecz w tego wyniku cudzołożyłem z panną Wikipedią bo mię pegaz kopnął Darku. Wyczytał żem co nieco tamoj i zwędziwszy kopiowaniem treści, przynoszę Ci ją w zębach cytując co następuje: "Autor nawiązał do flamandzkich przysłów "Żaden oracz nie przerywa pracy z powodu śmierci człowieka" i "Śmierci nic nie jest w stanie powstrzymać". Potwierdzeniem tych słów może być obojętność, z jaką przedstawione przez malarza osoby przyjęły nagłą i tragiczną śmierć Ikara. Obraz odbierany jest jako metafora ludzkiego życia, nieuchronności śmierci i obojętności świata na losy jednostki. Według części krytyków dzieło jest pochwałą ciężkiej i prostej pracy, jednocześnie wyraża niechęć do lekkomyślnych czynów, nawet jeśli są one opiewane przez artystów. Według Feliksa Timmermana, autora biografii Brueghela, Ikar jest personifikacją malarzy renesansowych, którzy zamiast malować rzeczy ich otaczające, utwierdzają na płótnach postacie i wydarzenia mitologiczne. Wyidealizowana piękność spala się niczym wosk na słońcu w zetknięciu się z rzeczywistością". - Mam nadzieję, Żeś bawił się, a moje pozdrowienie dotarło celu. necz..
bez kres