Opis zdjęcia

Zespół klasztorno-pałacowy w Rudach składa się z kościoła będącego trójnawową bazyliką, czworoboku średniowiecznego klasztoru pocysterskiego oraz później dobudowanych skrzydeł barokowej rezydencji pałacowej. Część kościelna została odrestaurowana w latach 1994-1996. Natomiast część klasztorno-pałacowa, będąca własnością Skarbu Państwa od okresu powojennego stopniowo popadała w ruinę. W dniu 15 sierpnia 1998 roku została przekazana na własność diecezji gliwickiej. Od tej pory prowadzi się tam stopniowe prace mające na celu rehabilitację i adaptację kompleksu na potrzeby nowych funkcji użytkowych, które obiekt ma spełniać. Na dawną część klasztorną składają się skrzydła w formie czworoboku przyległego do kościoła z wewnętrznym dziedzińcem i krużgankami tworzącymi wirydarz. Zabudowania te są dwukondygnacyjne, w części zachodniej i północnej podpiwniczone. Natomiast na część dawnej rezydencji pałacowej składają się skrzydła północno-zachodnie i północno-wschodnie. Tworzą one zewnętrzny dziedziniec , częściowo otwarty od strony północnej, z którego prowadzą wejścia do poszczególnych części obiektu. W otwarciu pomiędzy tymi skrzydłami usytuowany jest wjazd na dziedziniec oraz dwa trasy zewnętrzne, z których rozciąga się widok na przyległy parkowy staw.Skrzydło zachodnie przechodzi w skrzydło północne, na połączeniu których znajduje się wieża narożna. Od strony dziedzińca do ściany wschodniej skrzydła zachodniego dobudowana została klatka schodowa. Zabudowania te są trójkondygnacyjne. Poprzez skrzydło zachodnie prowadzi przejazd, stanowiący kolejny wjazd na dziedziniec, tym razem od strony ul. Cysterskiej. Natomiast skrzydło wschodnie jest dwukondygnacyjne, w części północnej podpiwniczone. Od strony wschodniej znajduje się wyjście z budynku na teren ogrodu poprzez taras. Skrzydło wschodnie przechodzi w trójkondygnacyjne skrzydło północno-wschodnie, na połączeniu których znajduję się wieża, pełniąca dawniej funkcję komunikacji pionowej. Mimo iż zabudowania zespołu klasztorno-pałacowego mają różną ilość kondygnacji, ściany zewnętrzne sięgają jednakowej wysokości, kończąc się wspólnym gzymsem. Osiągnięto to poprzez zróżnicowanie poziomów posadowienia jak również różną wysokość kondygnacji w poszczególnych skrzydłach. Elewacje obiektu mają wystrój barokowy, choć są bardzo zniszczone i w większości pozbawione tynków. Zachowały się jedynie ich nieliczne fragmenty z szczątkami barokowych zdobień.